Grandmaster ετών 17, ο Μπελιάβσκι, Ο Κορτσνόι και μια άδεια καρέκλα στην Pasadena

Το 1980 ήταν μια πολύ σημαντική χρονιά για τον Κασπάροβ. Είναι η χρονιά κατά την οποία τελειώνει το σχολείο του και περνάει τις εξετάσεις του παιδαγωγικού ινστιτούτου ξένων γλωσσών. Θα περίμενε ίσως κανείς, λόγω αυτών των υποχρεώσεων να έχει κάμψη η σκακιστική του απόδοση. Αντίθετα, αυτήν ακριβώς τη χρονιά, ο Γκάρι κάνει τις δύο νόρμες γκρανμετρ που του απέμεναν για να του απονεμηθεί ο ανώτατος σκακιστικός τίτλος. Την 2η νόρμα την επιτυγχάνει στο πρωτάθλημα ΕΣΣΔ, ενώ η 3η νόρμα και ο τίτλος του GM έρχονται στο διεθνές τουρνουά της Μάλτας. Ήταν μόλις 17 ετών, αλλά δεν ήταν πια ο «μικρός». Ήταν ο grandmaster Κασπάροβ.

Την επόμενη χρονιά, το 1981, κατακτά το πρώτο του πρωτάθλημα ΕΣΣΔ, από κοινού με τον γκρανμετρ Ψάχις, με τον οποίον ισοβάθμισαν στην πρώτη θέση.

Το 1982 πρωτεύει στο ιντερζονάλ της Μόσχας και χρίζεται και επίσημα υποψήφιος διεκδικητής του παγκοσμίου τίτλου. Το βλέμμα του Κασπάροβ είναι ήδη στραμμένο προς την κορυφή, ενώ ο ίδιος θεωρείται πια μια σοβαρή «απειλή» για τον παγκόσμιο πρωταθλητή Κάρποβ. Όμως υπάρχει ακόμα δρόμος για τον νεαρό γκρανμέτρ. Πρέπει να περάσει μέσα από την δοκιμασία των ματς των διεκδικητών. Πρώτος αντίπαλος ο εξαιρετικός γκρανμετρ Αλεξάντερ Μπελιάβσκι. Ο Μπελιάβσκι μπορεί να ήταν 10 χρόνια μεγαλύτερος του Κασπάροβ, αλλά βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά η νίκη του Κασπάροβ στο ματς ήταν εμφατική και άνετη. Ο Γκάρι επικράτησε με σκορ 6-3 (4 νίκες, 4 ισοπαλίες και 1 ήττα). Μια χαρακτηριστική παρτίδα από αυτή τη συνάντηση είναι η 8η του ματς. Ο Κασπάροβ χρησιμοποιεί ιδανικά την Ινδική άμυνα του βασιλιά με τα μαύρα, κάνοντας «διπλό» στον Μπελιάβσκι. Είναι μια θαυμάσια επίδειξη των ικανοτήτων του Κασπάροβ.

Alexander Beliavsky – Garry Kasparov 0-1

Ο επόμενος αντίπαλος, ήταν ο φοβερός και τρομερός Βίκτωρ Κορτσνόι, ο παίχτης δηλαδή που είχε φτάσει δύο φορές συνεχόμενα στον τελικό και είχε ηττηθεί και τις δύο από τον Κάρποβ. Το άλλο ζευγάρι ήταν το Σμύσλοβ – Ρίμπλι. Οι δύο νικητές των ζευγαριών, θα αναμετρούνταν στον τελικό των υποψηφίων και ο νικητής θα καθόταν απέναντι στον Κάρποβ.

Το ματς όμως με τον Κορτσνόι, δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση. Άρχισε πριν …ουσιαστικά αρχίσει. Ο Βίκτωρ Λβόβιτς ήταν το μαύρο πρόβατο για την ομοσπονδία της ΕΣΣΔ μετά την αυτομόληση του στη δύση το 1976. Τα προβλήματα ξεκίνησαν με την επιλογή του τόπου διεξαγωγής του ματς. Ο Κορτσνόι πρότεινε το Ρόττερνταμ και ο Κασπάροβ το Λας Πάλμας στην Ισπανία. Ήταν η ώρα να «μιλήσει» κι ο πρόεδρος. Στον προεδρικό θώκο της FIDE καθόταν τότε ο Φλορέντσιο Καμπομάνες. Κι επειδή ο καθένας κάνει ότι μπορεί σ’ αυτή τη ζωή, η «καμπομάνειος» απόφαση ήταν να οριστεί ως τόπος διεξαγωγής του ματς η Pasadena. Ένα προάστιο του L.A. H «κορώνα της κοιλάδας», «η πόλη των ρόδων». Το όνομα της προέρχεται από την γλώσσα ChippewaΚατά την προσπάθεια ονοματοδοσίας της πόλης έπεσαν στο τραπέζι δύο εκδοχές. «Indianola» είπαν να την πουν, ή Granada, κάτι σύμφωνο με την ισπανική κληρονομιά της περιοχής. Τότε όμως ο Δρ. Τόμας Έλιοτ (καμία σχέση με τον δημιουργό της «έρημης χώρας») πρότεινε τέσσερα άλλα ονόματα, στην γλώσσα Chippewa. Αυτά ήταν:  «Crown of the Valley,» «Key of the Valley,» «Valley of the Valley,» και «Hill of the Valley.»  Όλα τελείωναν με αυτό το «of the valley» το οποίο στην γλώσσα Chippewa ακούγονταν ως «pasadena». Τους άρεσε ηχητικά φαίνεται, οπότε έκοψαν όλα τα υπόλοιπα και κράτησαν το pasadena. Τον Μάρτιο του 1886 η καινουριοβαπτισμένη pasadena έγινε η δεύτερη πόλη που ενσωματώθηκε στο δήμο του L.A. μετά το ίδιο το L.A. Όχι λιγότερο φωσφωρίζουσα απ’ αυτό, όχι λιγότερο σκοτεινή.

«Are you a lucky little lady in the city of light?
Or just another lost angel
City of night
City of night
City of night

L.A. Woman, Sunday afternoon
Drive through your suburbs
Into your blues…»

τραγουδούσε ο Jim Morrison.

Ο Καμπομάνες είχε βέβαια τους λόγους του. Έτσι είπε. Πρώτον ήθελε να προτείνει κάποιο τρίτο μέρος και όχι να δεχθεί την πρόταση του ενός ή του άλλου διεκδικητή. Και δεύτερο και σπουδαιότερο, ήθελε ο άνθρωπος να βγάλει τον Φίσερ απ’ την τρύπα του. Ναι, ο Μπόμπι κρύβονταν εκεί, στην «κορώνα της κοιλάδας». Μέσα σ’ αυτήν  την απαστράπτουσα παρακμή προσπαθούσε να κρύψει τον  εαυτό του αλλά και την δική του κορώνα, το στέμμα του παγκόσμιου πρωταθλητή, περισσότερο μάλλον από τον ίδιο του τον εαυτό και την «εικόνα» που ο ίδιος, αν και «ποτέ δεν άκουσε κρότον κτιστών ή ήχον», είχε επιτρέψει ή δεν είχε αποτρέψει να χτιστεί γύρω από το πρόσωπο του. Κι έτσι, εκεί στην «πόλη των ρόδων» που έχει για σύμβολο το figurine του βασιλιά, δυο δρασκελιές μακριά από την «πόλη των αγγέλων» ο Μπόμπι «ανεπαισθήτως κλείσθηκε από τον κόσμον έξω».

«So alone, so alone
Motel money, murder madness
Let’s change the mood from glad to sadness»

Αυτό που κατάφερε τελικά ο Καμπομάνες ήταν να κάνει τους Ρώσους …Τούρκους. Ή ίσως να τους έδωσε την τέλεια πάσα. Διότι πολύ πιθανόν να θεωρούσαν τον Κορτσνόι καλύτερη περίπτωση για τον Κάρποβ – είχε χάσει εξάλλου ήδη δύο φορές – απ’ ότι τον ίδιο τον Κασπάροβ. Υποθέσεις κάνουμε, δεν ήμουν δα και στο μυαλό τους. Όπως και να ‘χει, είπαν το μεγάλο «Νιετ».

Ο Βίκτωρ Λβόβιτς όμως ήταν εκεί. Ένα απόγευμα του 1982, στην Pasadena, την ώρα που τα πολύχρωμα φώτα της πόλης άρχιζαν τον χορό τους, ο Κορτσνόι κάθισε απέναντι από μια άδεια καρέκλα. Έπιασε στο χέρι του το πιόνι της d στήλης και το μετακίνησε κατά δύο τετράγωνα. Έγραψε στο παρτιδόφυλλο του “1.d4” και πίεσε το κουμπί που ήταν από την πλευρά του στο διπλό ρολόι. Ο χρόνος στο δικό του σταμάτησε και άρχισε να «χτυπάει» αυτό που ήταν προς την πλευρά της άδειας καρέκλας. Ο Κορτσνόι κάθισε και περίμενε υπομονετικά. Έπρεπε να περιμένει 1 ώρα, όπως όριζαν οι κανονισμοί. Κανείς δεν ήρθε να καθίσει στην απέναντι καρέκλα. Όταν έληξε ο χρόνος, ο διαιτητής επιβεβαίωσε στο παρτιδόφυλλο την νίκη του Βίκτωρ Λβόβιτς.  Ήταν η δεύτερη μικρότερη παρτίδα στην ιστορία του παγκοσμίου πρωταθλήματος. (Όπως σωστά παρατήρησε ο Γιώργος Ριζόπουλος η μικρότερη είναι η 2η παρτίδα του τελικού Φίσερ – Σπάσκι, στην οποία ο Μπόμπι δεν προσήρθε). Μόλις μισή κίνηση, ούτε καν μία.

O 20χρονος Γκάρι Κασπάροβ, ήταν ένα ράκος. Είχε αποκλειστεί από την συνέχεια του τουρνουά διεκδικητών, χωρίς καν να παίξει μία κίνηση.

Κι όσο για τον «χαμένο άγγελο», αυτός δεν «έκανε την τιμή» σε κανέναν.

(συνεχίζεται)

A’ μέρος