2o ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΝΩΓΕΙΩΝ – Πρωταθλητής του σωματείου ο Γιάννης Μαρής

17 Νοεμβρίου, 2014

anogiachess Anogia, Bronstein, chess tournament, Chigorin, σικελική άμυνα, τουρνουά, Ανώγεια, Ανοίγματα, Βασίλισσα, Γ' Εθνική, Δημοτικό Σχολείο Ανωγείων, Κρήτη, Κέρες, Κασπάροβ, Κορτσνόι, Κουρκουνάκης, Λάρσεν, Μπρονστάιν, Παγκόσμιοι πρωταθλητές, Ρέτι, Ρουί Λοπέζ, Ρουμπινστάιν, Ρούμπινστάιν, Σ.Ο. Ανωγείων, Σκακιστικός Όμιλος Ανωγείων, Σοβιετική σχολή, Τσιγκόριν, Τσούκερτορτ, Φωτογραφίες, ιστορία, Keres, Korchnoi, Larsen, Rubinstein, Zukertort , , , , , , , , , , , , , , Σχολιάστε

Πρωταθλητής Ανωγείων με το απόλυτο 7/7 ανακηρύχτηκε ο Fide Master Γιάννης Μαρής, ταυτόχρονα σχεδόν με την ολοκλήρωση της μεταγραφής του από τον ΟΦΗ στον ΣΟ Ανωγείων. Ο Γιάννης έπαιξε χωρίς αμφιβολία το καλύτερο σκάκι σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος και είναι δίκαια ο νέος πρωταθλητής Ανωγείων. Την 2η θέση κατέκτησε ο Σταύρος Λυράκης, με 6 βαθμούς, ο οποίος τίμησε με την παρουσία του τη διοργάνωση και τον ευχαριστούμε πολύ για την συμμετοχή του. Στην 3η θέση βρέθηκε ο Μανόλης Νταγιαντάς με 5 βαθμούς, ενώ 4ος τερμάτισε ο Γιώργης Νταγιαντάς με 4 για τον οποίο το συγκεκριμένο πρωτάθλημα μπορεί να χαρακτηριστεί ως πλήρως επιτυχημένο, καθώς μπήκε στο τουρνουά χωρίς έλο και βγαίνει με 1583 διεθνές, ενώ ίσως έπαιξε και την πιο όμορφη κίνηση του πρωταθλήματος, όταν στην 19η κίνηση του τελευταίου γύρου «ανακάλυψε» το 19. Bh3.
Στους 4 βαθμούς επίσης, ισοβάθμησαν οι Γιάννης Χαιρέτης, Γιώργος Χαιρέτης και Γιάννης Μέμος. Μετά την άρση των ισοβαθμιών, ο Γιάννης Χαιρέτης κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην ηλικία κάτω των 18 ετών, ενώ το αργυρό κατέκτησε ο Γιώργος Χαιρέτης και το ασημένιο ο Γιάννης Μέμος. Την δεκάδα συμπλήρωσαν ισοβαθμώντας στους 3,5 βαθμούς οι Γιώργος Καλλέργης (8ος μετά από ένα πολύ καλό τουρνουά), Δημήτρης Νταγιαντάς (9ος) και Μανόλης Φασουλάς (10ος, διεκδικούσε το χάλκινο μετάλλιο μέχρι τον τελευταίο γύρο).
Στην τελετή λήξης, την απονομή στους 3 πρώτους νικητές έκανε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ανωγείων κ. Κονιός Δημήτρης, ο οποίος τίμησε με την παρουσία του την διοργάνωση και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό. Στους 3 νικητές κάτω των 18 ετών την απονομή έκανε ο πρωτεργάτης του Ανωγειανού σκακιού Μανόλης Φασουλάς.
Ας δούμε αναλυτικά τι έγινε στον τελευταίο γύρο, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον φοβερό και τρομερό Βίκτωρ Κορτσνόι:
1. FIDE MASTER Μαρής Ιωάννης – Νταγιαντάς Δημήτρης 1 – 0 (Γκαμπί της Βασίλισσας μη αποδεκτό, Σλαβική άμυνα D11)
Ο Γιάννης Μαρής, κερδίζοντας και στον έβδομο γύρο πέτυχε το απόλυτο 7/7 και κατέκτησε το πρωτάθλημα χωρίς να παραχωρήσει ούτε ισοπαλία. Είναι πολύ σημαντικό για τον ΣΟ Ανωγείων να έχει στις τάξεις του τον Γιάννη Μαρή, όχι μόνο ως παίχτη αλλά και ως πρώτο προπονητή του συλλόγου.
2. Νταγιαντάς Γιώργης – Λυράκης Σταύρος 0 – 1 (Άνοιγμα Ρέτι Α04)
Πολύ όμορφη παρτίδα, με μεγάλη ένταση. Σίγουρα η καλύτερη παρτίδα του Γιώργη στο τουρνουά, παρά την ήττα. Το 19.Bh3 ήταν μαγική στιγμή. Ο Σταύρος χρειάστηκε να επιστρατεύσει όλη την πείρα και την γνώση του στα φινάλε για να κερδίσει τελικά την παρτίδα με εντυπωσιακό τρόπο στο τέλος. Νίκη που του εξασφάλισε την 2η θέση και το ασημένιο μετάλλιο με 6 βαθμούς.
3. Νταγιαντάς Μανόλης – Φασουλάς Μανόλης 1 – 0 (Μη αποδεκτό γκαμπί της Βασίλισσας, Σλαβική Άμυνα D15)
Ο νικητής θα έπαιρνε την 3η θέση και το χάλκινο μετάλλιο. Αυτό το ήξεραν και οι δύο. Ως αποτέλεσμα η μάχη άναψε νωρίς καθώς και οι δύο παρατάξεις αναζητούσαν τη νίκη και μόνο. Τα μαύρα επιτέθηκαν πρώιμα. Η βασίλισσα τους αποκομμένη από το υπόλοιπο στράτευμα, έγινε στόχος ενός μακρόπνοου σχεδίου των λευκών για τον εγκλωβισμό της. Εν τέλει τα λευκά κατάφεραν να υλοποιήσουν το σχέδιο με όμορφο τρόπο και να παγιδεύσουν την μαύρη ντάμα κερδίζοντας την παρτίδα και την 3η θέση.
4. Χαιρέτης Γιώργος – Χαιρέτης Γιάννης ½ – ½ (Ρουί Λοπέζ C80)
Ισοπαλία ήταν το αποτέλεσμα στην αναμέτρηση των δύο αδερφών, με το οποίο και οι δύο έκλεισαν ένα επιτυχημένο τουρνουά που τους έφερε στην 1η και 2η θέση κάτω των 18 ετών.
5. Μέμου Ευαγγελία – Μέμος Γιάννης 0 – 1 (Σικελική Άμυνα, επιταχυνόμενος Δράκος Β34)
Με νίκη έκλεισε το τουρνουά του ο Γιάννης Μέμος, με την οποία έφτασε τους 4 βαθμούς και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο κάτω των 18 ετών.
6. Καλλέργης Γιώργης – Κονιός Χάρης 1 – 0 (Ινδική Άμυνα του Βασιλιά, βαριάντα Πετροσιάν Ε93)
Συναρπαστική παρτίδα, συγκέντρωσε αρκετούς θεατές κοντά της. Τα λευκά απέκτησαν υπεροχή από το άνοιγμα και ολοκλήρωσαν με μια εντυπωσιακή θυσιαστική επίθεση που κατέληξε σε ματ.
7. Σαλούστρος Κώστας – Κακαζιάνη Τζούλια 0 – 1 (Ιταλική Παρτίδα C50)
Σε κερδισμένο φινάλε οδήγησαν την παρτίδα τα μαύρα και πήραν τον πόντο, φτάνοντας στους 3 βαθμούς και στην 11η θέση στο πρωτάθλημα.
8. Σαλούστρου Δέσποινα – Μιρζάκ Βαλέρια 1 -0 (Ρουί Λοπέζ, βαριάντα αλλαγής C68)
Με μια όμορφη νίκη ολοκλήρωσε η Δέσποινα το μεστό τουρνουά που έκανε, συγκεντρώνοντας συνολικά 3 βαθμούς και κατακτώντας την 12η θέση.
9. Σφυρή Ολυμπία – Κονιός Γιώργος 1 – 0 (Ρουί Λοπέζ βαριάντα Κορντέλ C64)
Μαχητικά έπαιξε η Ολυμπία όλες τις παρτίδες της και αυτή η νίκη ήρθε ως επιστέγασμα των προσπαθειών της. Πολύτιμες εμπειρίες πήρε από την συμμετοχή του στο πρωτάθλημα ο μικρός Γιώργος Κονιός, ο οποίος ευχαριστιέται το παιχνίδι και αγωνίζεται με μεγάλη όρεξη. Σίγουρα το μέλλον θα τον βρει ισχυρότερο.
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΝΙΚΗΤΩΝ
Οι τρεις νικητές του τουρνουά, αμέσως μετά την απονομή δήλωσαν:
FM Γιάννης Μαρής (1η θέση): «Αγωνιστήκαμε σε ένα ευχάριστο περιβάλλον, ενώ το πρωτάθλημα είχε πολύ καλή οργάνωση και ο χώρος αγώνων ήταν καλός. Τα αφιερώματα στους σκακιστές και το υλικό που μοιράστηκε ήταν πολύ ενδιαφέροντα και έδωσαν άλλο χρώμα στην διοργάνωση. Από σκακιστική/αγωνιστική σκοπιά, πιστεύω πως παίχθηκαν ενδιαφέρουσες παρτίδες. Τις εξετάζω ήδη μία προς μία, κυρίως για το άνοιγμα, διότι φυσικά εκτός από τις δικές μου με ενδιαφέρουν και οι υπόλοιπες ως προπονητή της ομάδας. Θα τις εξετάσω και θα βγάλω χρήσιμα συμπεράσματα για τον καθένα. Ποια είναι τα δυνατά του σημεία, τι χρειάζεται να διορθωθεί. Θα κάνουμε σοβαρή δουλειά με τα παιδιά και αν δουλέψουν και εκείνα, οι δυνατότητες βελτίωσης που υπάρχουν είναι μεγάλες. Το πρωτάθλημα ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία και χαίρομαι που η ολοκλήρωση του συνέπεσε με την ολοκλήρωση της μεταγραφής μου στον ΣΟ Ανωγείων».
Σταύρος Λυράκης (2η θέση): «Ήταν ένα πολύ ωραίο πρωτάθλημα με πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Θέλω να δώσω συγχαρητήρια σε όλους, στο σύλλογο, στην ομάδα των Ανωγείων που είναι κάτι περισσότερο από ομάδα. Πάντοτε νιώθω σαν στο σπίτι μου στα Ανώγεια, καθότι και κοντοχωριανός».
Μανόλης Νταγιαντάς (3η θέση): «Πρώτα πρώτα θέλω να δώσω συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες, γιατί όλοι προσπάθησαν και όλοι μαζί πετύχαμε να έχουμε μια πολύ ευχάριστη διοργάνωση και να περάσουμε καλά. Συγχαρητήρια φυσικά θέλω να δώσω στον Γιάννη Μαρή και τον Σταύρο Λυράκη για την επιτυχία τους. Ο Γιάννης είναι πια μέλος της ομάδας, κάτι που μας κάνει όλους χαρούμενους. Στον Σταύρο θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους όλου του ΣΟ Ανωγείων, γιατί πραγματικά τίμησε με την παρουσία του το πρωτάθλημα μας και θέλουμε να του ευχηθούμε κάθε επιτυχία στις προσπάθειες του. Συγχαρητήρια επίσης στον Γιώργη Νταγιαντά, ο οποίος γίνεται ο 9ος χρονικά σκακιστής του συλλόγου που επιτυγχάνει διεθνή αξιολόγηση και μάλιστα γίνεται το 3ο έλο της ομάδας. Συγχαρητήρια στον Γιάννη Χαιρέτη, στον Γιώργο Χαιρέτη και τον Γιάννη Μέμο για την κατάκτηση των μεταλλίων στην κατηγορία κάτω των 18 ετών. Ένα ευχαριστώ οφείλουμε όλοι οι αγωνιζόμενοι και στον διαιτητή Μιχάλη Νταγιαντά ο οποίος ήταν πανταχού παρόν εξυπηρετώντας όλες τις ανάγκες μας και κάνοντας ότι περνάει από το χέρι του για να μας διευκολύνει. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω την Τζούλια διότι κάλυψε φωτογραφικά άλλη μια διοργάνωση ενώ έπαιζε ταυτόχρονα. Εκ μέρους όλου του ΣΟ Ανωγείων να ευχαριστήσω τον Δήμαρχο Ανωγείων κ. Μανόλη Καλλέργη και τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Κονιό Δημήτρη γιατί τίμησαν με την παρουσία τους το πρωτάθλημα μας στην τελετή έναρξης και λήξης αντίστοιχα.  Ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω επίσης στον Διενθνή Μετρ και προπονητή Ηλία Κουρκουνάκη για την σημαντική συμβολή του στα αφιερώματα που αφορούσαν τον Κέρες και τον Μπρονστάιν. Εύχομαι καλή επιτυχία στα επόμενα ατομικά τουρνουά που θα ακολουθήσουν αλλά και στο διασυλλογικό πρωτάθλημα της Γ Εθνικής που θα αγωνιστούμε».
Ακόμα μία διοργάνωση του ΣΟ Ανωγείων ολοκληρώθηκε με πλήρη επιτυχία. Συνεχίζουμε με τις προπονήσεις στα τμήματα των ακαδημιών. Συνεχίζουμε προωθώντας το σκάκι στο Δημοτικό Σχολείο Ανωγείων σε συνεργασία με τα Ιδρύματα Κασπάροβ (Kasparov Chess Foundation) και Νιάρχος (θα ακολουθήσει ξεχωριστή ανακοίνωση για αυτή την πολύ μεγάλη επιτυχία να είναι το Δημοτικό Σχολείο Ανωγείων ένα από αυτά που επιλέχθηκαν για την εφαρμογή του προγράμματος). Συνεχίζουμε αγωνιζόμενοι στα ατομικά τουρνουά και στο Διασυλλογικό. Συνεχίζουμε με το 4ο Διεθνές τουρνουά το καλοκαίρι του 2015… Συνεχίζουμε με πάθος για το σκάκι και αγάπη για την συλλογική προσπάθεια! Και η πόρτα μας είναι ανοιχτή σε όλους!
Η τελική βαθμολογία του πρωταθλήματος, έχει ως εξής:
1. Μαρής Γιάννης 7
2. Λυράκης Σταύρος 6
3. Νταγιαντάς Μανόλης 5
4. Νταγιαντάς Γιώργης 4
5. Χαιρέτης Γιάννης 4
6. Χαιρέτης Γιώργος 4
7. Μέμος Γιάννης 4
8. Καλλέργης Γιώργης 3,5
9. Νταγιαντάς Δημήτρης 3,5
10. Φασουλάς Μανόλης 3,5
11. Κακαζιάνη Τζούλια 3
12. Σαλούστρου Δέσποινα 3
13. Κονιός Χάρης 2,5
14. Μέμου Ευαγγελία 2,5
15. Μιρζάκ Βαλέρια 2
16. Σαλούστρος Κώστας 2
17. Σφυρή Ολυμπία 1,5
18. Κονιός Γιώργος 1

Βαθμολογία, Αποτελέσματα και Κληρώσεις, ΕΔΩ

2ο ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΝΩΓΕΙΩΝ – Μόνος πρώτος, οδηγεί την κούρσα ο Γιάννης Μαρής

27 Οκτωβρίου, 2014

anogiachess Anogia, chess tournament, σικελική άμυνα, τουρνουά, Ανώγεια, Κέρες, Κουρκουνάκης, Σ.Ο. Ανωγείων, Σκακιστικός Όμιλος Ανωγείων, Keres , , , , , , , , , Σχολιάστε

2ο ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΝΩΓΕΙΩΝ

Αποτελέσματα 4 ου γύρου – κλήρωση 5ου

Μόνος πρώτος, οδηγεί την κούρσα ο Γιάννης Μαρής

Πολύωρες μάχες, γεμάτες αγωνία μας επεφύλασσε ο 4ος γύρος του 2ου Σκακιστικού Πρωταθλήματος Ανωγείων. Ο γύρος ήταν αφιερωμένος στον «αιώνιο δεύτερο» τον Εσθονό Πάουλ Πέτροβιτς Κέρες. Στην δημιουργία του αφιερώματος συνέβαλε ο Διεθνής Μετρ και Προπονητής Ηλίας Κουρκουνάκης, προσφέροντας μια αναλυμένη παρτίδα του Κέρες. Θέλουμε σαν ΣΟ Ανωγείων να ευχαριστήσουμε τον Ηλία θερμά, διότι μόλις είδε στην προκήρυξη του πρωταθλήματος τα αφιερώματα, προσφέρθηκε να βοηθήσει με υλικό δικό του στην δημιουργία κάποιων από αυτά.

Μεγάλος νικητής της αγωνιστικής ο Fide Master Γιάννης Μαρής, ο οποίος νίκησε με τα μαύρα τον Μανόλη Νταγιαντά και έτσι είναι πλέον ο μοναδικός σκακιστής ο οποίος έχει το απόλυτο 4/4, κάτι που τον καθιστά ξεκάθαρο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Σημαντικές νίκες για τον Σταύρο Λυράκη και τον Γιώργο Χαιρέτη, με τις οποίες έφτασαν τους 3 βαθμούς, όσους και οι Μανόλης Νταγιαντάς μετά από την ήττα του από τον Γιάννη Μαρή και Γιώργης Νταγιαντάς μετά την ισοπαλία με τον Γιάννη Μέμο. Ας δούμε αναλυτικά τι συνέβη στον 4ο γύρο:

  1. Νταγιαντάς Μανόλης – FIDE MASTER Μαρής Ιωάννης 0 – 1 (Γκαμπί Μπένκο Α57)

Ενδιαφέρουσα παρτίδα, ήδη από το άνοιγμα, όπου τα λευκά ανέμεναν την Ινδική του βασιλιά, αλλά τελικά τα μαύρα πρότειναν το γκαμπί Μπένκο. Τα λευκά επέλεξαν την βαριάντα με 4.Qc2 και έγινε μια όμορφη μάχη, η οποία κατέληξε σε μια καθαρή νίκη για τα μαύρα τα οποία δεν κινδύνευσαν ποτέ στην παρτίδα. Τα λευκά κράταγαν την ισότητα, αλλά χρειάστηκε να «επενδύσουν» πολύ χρόνο σκέψης για να το επιτύχουν αυτό με αποτέλεσμα να μπουν νωρίς σε πίεση (ήδη από την 20η κίνηση) η οποία όλο και μεγάλωνε με αποτέλεσμα να καταστραφεί εντελώς η θέση τους μέσα σε δύο κινήσεις σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να φτάσουν στην 40η (κάτι που ποτέ δεν έγινε) και στην ανανέωση χρόνου.  Ήταν μια παρτίδα όπου ήταν φανερή η διαφορά σκακιστικού επιπέδου των δύο αντιπάλων, ειδικά στα ζητήματα κατανόησης θέσης και διαχείρισης χρόνου. Η νίκη αυτή φέρνει τον Γιάννη Μαρή μόνο πρώτο στην βαθμολογία με το απόλυτο 4/4 και πάρα πολύ κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.

  1. Νταγιαντάς Γεώργιος – Μέμος Ιωάννης ½ – ½  (Σικελική Άμηνα  Β20)

Αγωνιώδης, πολύωρη μάχη κατά την οποία τα μαύρα πέρασαν από κερδισμένη θέση πριν φτάσουμε τελικά στην ισοπαλία.  Τα λευκά θυσίασαν ίππο στο ε6 πιστεύοντας ότι έχουν επίθεση, αλλά η εκτίμηση δεν ήταν ορθή με αποτέλεσμα τα μαύρα να βρεθούν με υλικό παραπάνω. Στην προσπάθεια τους να απλοποιήσουν τη θέση και να εκβιάσουν αλλαγές, έδωσαν αντιπαιχνίδι στα λευκά και χρειάστηκε να επιστρέψουν υλικό για να το σταματήσουν με αποτέλεσμα η παρτίδα να λήξη ισόπαλη μετά από αγωνιώδη και ενδιαφέρουσα μάχη ωρών.

  1. Λυράκης Σταύρος – Καλλέργης Γιώργης 1 -0 (Κλειστή Σικελική Β26)

Καλά προετοιμασμένος ο Γιώργης Καλλέργης έβαλε αρκετά προβλήματα στο άνοιγμα στον Σταύρο Λυράκη και τα μαύρα φαίνονταν να κρατάνε την ισότητα, μέχρι που στην πίεση χρόνου «έστησαν» ματ.

  1. Χαιρέτης Γιώργος – Κονιός Χάρης 1 -0 (Γαλλική Άμυνα, βαριάντα προώθησης C02)

Η παρτίδα ξεκίνησε ως Σικελική Αλάπιν, αλλά με αντιστροφή στη σειρά των κινήσεων προέκυψε η βαριάντα προώθησης στην Γαλλική Άμυνα. Ο Γιώργος Χαιρέτης με καλό παιχνίδι, εκμεταλλεύτηκε την υπεροχή χώρου και πήρε μια πολύ σπουδαία νίκη που τον φέρνει στους 3 βαθμούς και μέσα στην διεκδίκηση των πρώτων θέσεων.

  1. Νταγιαντάς Δημήτρης – Χαιρέτης Γιάννης 0 – 1 (Ινδική Άμυνα του Βασιλιά Ε61)

Τα μαύρα απέκτησαν υπεροχή στο μέσον και έβγαλαν ένα κερδισμένο φινάλε το οποίο μετέτρεψαν ψύχραιμα σε νίκη. Πολύ σημαντικό αποτέλεσμα για τον Γιάννη Χαιρέτη, τον φέρνει σε θέση να παλέψει για τις πρώτες θέσεις .

  1. Φασουλάς Μανόλης – Σαλούστρος Κώστας 1 – 0 (Άμυνα 2 Ίππων C55)

Με επίθεση στην πτέρυγα του βασιλιά, νωρίς από το μέσον, τα λευκά νίκησαν την παρτίδα με έναν όμορφο συνδυασμό.

  1. Σαλούστρου Δέσποινα – Μέμου Ευαγγελία 0 – 1 (Ρουί Λοπέζ C68)

Τα μαύρα έφτιαξαν μια σταθερή θέση στο άνοιγμα την οποία χρησιμοποίησαν ως εφαλτήριο ισχυρής επίθεσης στο μέσον. Παρά τις αμυντικές προσπάθειες των λευκών η επίθεση ήταν νικηφόρα για τα μαύρα και έτσι η Ευαγγελία Μέμου πήρε μια πολύ σημαντική νίκη για την συνέχεια.

  1. Μιρζάκ Βαλέρια – Κονιός Γιώργος 0 – 1 (α.α.)
  2. Σφυρή Ολυμπία – Κακαζιάνη Τζούλια 0 -1 (Ισπανική 4 Ίππων)

Πολύωρη αναμέτρηση με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Τα μαύρα μετέτρεψαν σε νίκη το καλύτερο φινάλε το οποίο έβγαλαν σε μια παρτίδα που παίχθηκε μαχητικά και από τις δύο σκακίστριες.

Ο 5ος γύρος θα διεξαχθεί την επόμενη Κυριακή 2 Νοεμβρίου στις 19:00 και θα είναι εξαιρετικά κρίσιμος.

Η κλήρωση έχει ως εξής:

Μαρής Γιάννης – Νταγιαντάς Γιώργης

Χαιρέτης Γιώργος – Νταγιαντάς Μανόλης

Χαιρέτης Γιάννης – Λυράκης Σταύρος

Καλλέργης Γιώργης – Μέμος Γιάννης

Μέμου Ευαγγελία – Φασουλάς Μανόλης

Σαλούστρος Κώστας – Νταγιαντάς Δημήτρης

Κονιός Χάρης – Κονιός Γιώργος

Κακαζιάνη Τζούλια – Σαλούστρου Δέσποινα

Μιρζάκ Βαλέρια – Σφυρή Ολυμπία

Βαθμολογία, Αποτελέσματα και Κληρώσεις, ΕΔΩ

 

2o Εσωτερικό ΣΟ Ανωγείων – φωτογραφίες από τον 1ο γύρο

7 Οκτωβρίου, 2014

anogiachess Anogia, books, Bronstein, chess tournament, Chigorin, παγκόσμιο πρωτάθλημα, τουρνουά, Ανώγεια, Διεκδικητές, Κρήτη, Κέρες, Κορτσνόι, Κουρκουνάκης, Λάρσεν, Μπρονστάιν, Παγκόσμιοι πρωταθλητές, Ρουμπινστάιν, Ρούμπινστάιν, Σ.Ο. Ανωγείων, Στάινιτς, Σκακιστικός Όμιλος Ανωγείων, Σοβιετική σχολή, Τσιγκόριν, Τσούκερτορτ, Τάρρας, Ταρτακόβερ, Υπερμοντέρνοι, Φωτογραφίες, Keres, Korchnoi, Larsen, Zukertort , , , , , , , , , , , , , , Σχολιάστε

Ξεκίνησε σήμερα στο εντευκτήριο του Σκακιστικού Ομίλου Ανωγείων, στο Δημαρχείο Ανωγείων, το 2ο Σκακιστικό Πρωτάθλημα του σωματείου μας με τις παρτίδες του 1ου γύρου.

Η τελετή έναρξης άρχισε στις 18:30 παρόντος του Δημάρχου Ανωγείων Μανόλη Καλλέργη, ο οποίος ευχήθηκε καλές παρτίδες σε όλους τους συμμετέχοντες και καλή επιτυχία σε κάθε δράση του συλλόγου, ενώ έπαιξε και την πρώτη κίνηση, στην πρώτη σκακιέρα, του FM Γιάννη Μαρή, ο οποίος αγωνιζόταν με τα λευκά εναντίον του Μανώλη Φασουλά. Για την ιστορία, η κίνηση που επέλεξε ο Γιάννης Μαρής και εκτέλεσε στην σκακιέρα ο Δήμαρχος Ανωγείων Μανόλης Καλλέργης ήταν 1.ε4.

Στην συνέχεια μοιράστηκε το υλικό για τον μεγάλο Πολωνό σκακιστή Γιόχαν Χέρμαν Τσούκερτορτ στον οποίο ήταν αφιερωμένος ο γύρος. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά μέσω της ιστοσελίδας του συλλόγου τον Διεθνή Μετρ, συγγραφέα και προπονητή Ηλία Κουρκουνάκη, ο οποίος προσφέρθηκε να βοηθήσει στα αφιερώματα που θα γίνουν. Μας έχει ήδη στείλει αναλύσεις για τον Κέρες και τον Μπρονστάιν, κάτι που αυξάνει κατακόρυφα την ποιότητα των συγκεκριμένων αφιερωμάτων που θα ακολουθήσουν. Ηλία, ευχαριστούμε από καρδιάς…

Ο διαιτητής της αναμέτρησης Μιχάλης Νταγιαντάς μίλησε στους παίχτες επί της διαδικασίας, ενώ Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος του σωματείου ευχαρίστησαν το Δήμαρχο Ανωγείων για την παρουσία του στην έναρξη του πρωταθλήματος και την στήριξη από τον Δήμο των δράσεων του συλλόγου.

Οι παρτίδες ξεκίνησαν στις 19:00 και υπήρξαν οι περισσότερες εξόχως μαχητικές.

Πολύ ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι η Άμυνα Αγίου Γεωργίου, ένα άνοιγμα που εμφανίζεται σπάνια σε τουρνουά, παίχθηκε όχι μία, αλλά δύο φορές σε αυτόν τον γύρο, από τον Σταύρο Λυράκη στη 2η σκακιέρα και τον Γιάννη Χαλκιά στην 4η. Και οι δύο σε δηλώσεις τους μετά το πέρας των παρτίδων εξήγησαν ότι πήραν την απόφαση κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους από το Ηράκλειο προς τα Ανώγεια για να τιμήσουν τον Tony Miles.

Αποτελέσματα 1ου γύρου:

1. FM Μαρής Ιωάννης – Φασουλάς Εμμανουήλ 1-0 (Ιταλική Παρτίδα/Ουγγρική Άμυνα)

2. Σαλούστρος Κώστας – Λυράκης Σταύρος 0-1 (Άμυνα Αγίου Γεωργίου)

3. Νταγιαντάς Μανόλης – Μιρζάκ Βαλέρια 1-0 (Ολλανδική Άμυνα/Βαριάντα Λένινγκραντ)

4. Νταγιαντάς Γεώργιος – Χαλκιάς Ιωάννης ½ – ½ (Άμυνα Αγίου Γεωργίου)

5. Μέμος Ιωάννης – Σφυρή Ολυμπία 1-0 (Άνοιγμα Ρουί Λοπέζ – Ισπανική 4 ίππων)

6. Κακαζιάνη Τζούλια – Χαιρέτης Γιώργος 0-1 (Ινδική Άμυνα του Βασιλιά)

7. Νταγιαντάς Δημήτρης – Κονιός Χάρης ½ – ½ (Άνοιγμα Μπένκο).

8. Μέμου Ευαγγελία – Καλλέργης Γιώργης 0-1 (Σικελική Άμυνα / Βαριάντα Σβεσνίκοβ)

9. Χαιρέτης Ιωάννης – Σαλούστρου Δέσποινα 1 – 0 (Ρουί Λοπέζ / Άμυνα Βερολίνου)

Ο πρώτος γύρος άφησε υποσχέσεις για καλό σκάκι, μαχητικότητα και αγωνία στην συνέχεια του πρωταθλήματος.

Η κλήρωση του 2ου γύρου, που θα διεξαχθεί την επόμενη Κυριακή 12 Οκτωβρίου στις 19:00, έχει ως εξής:

Χαιρέτης Γιώργος – Μαρής Γιάννης

Λυράκης Σταύρος – Μέμος Γιάννης

Καλλέργης Γιώργης – Νταγιαντάς Μανόλης

Χαλκιάς Γιάννης – Χαιρέτης Γιάννης

Κονιός Χάρης – Νταγιαντάς Γιώργης

Φασουλάς Μανόλης – Νταγιαντάς Δημήτρης

Σαλούστρου Δέσποινα – Σαλούστρος Κώστας

Μιρζάκ Βαλέρια – Κακαζιάνη Τζούλια

Σφυρή Ολυμπία – Μέμου Ευαγγελία

Chess – Results:

Κλήρωση

Αποτελέσματα

Βαθμολογία

Φωτογραφίες από τον πρώτο γύρο:

2ο Εσωτερικό Πρωτάθλημα Σ.Ο. Ανωγείων

16 Σεπτεμβρίου, 2014

anogiachess Anogia, Bronstein, chess tournament, Chigorin, τουρνουά, Ανώγεια, Κρήτη, Κέρες, Κορτσνόι, Λάρσεν, Μπρονστάιν, Ρουμπινστάιν, Σ.Ο. Ανωγείων, Σκακιστικός Όμιλος Ανωγείων, Τσιγκόριν, Τσούκερτορτ, Keres, Korchnoi, Larsen, Rubinstein, Zukertort , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , 2 Σχόλια

afisaes2014_3ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ 2ου ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ Σ.Ο. ΑΝΩΓΕΙΩΝ
«2ο ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΝΩΓΕΙΩΝ 2014»
5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ – 16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: Σκακιστικός Όμιλος Ανωγείων
ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΓΩΝΩΝ: Ελβετικό FIDE 7 (επτά) γύρων με Διεθνή αξιολόγηση.
ΧΩΡΟΣ ΑΓΩΝΩΝ: Εντευκτήριο Σκακιστικού Ομίλου Ανωγείων – Ισόγειο Δημοτικού Μεγάρου Ανωγείων
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΑΓΩΝΩΝ: Κλώκας Κωνσταντίνος
ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: ΙΑ Παπανδρέου Νικόλαος
ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Παπανδρέου Μαρία
Το Πρωτάθλημα είναι αφιερωμένο σ ’αυτούς που άγγιξαν, αλλά δεν « πάτησαν» την κορυφή.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΕΝΑΡΞΗΣ:
Επιβεβαίωση Συμμετοχών: Κυριακή, 05-10-2014 18.00 – 18.30
Τελετή Έναρξης: Κυριακή, 05 -10-2014 18.40
1ος γύρος: Κυριακή 05-10-2014 19.00 Αφιερωμένος στον Johannes Hermann Zukertort
2ος γύρος: Κυριακή 12-10-2014 19.00 Αφιερωμένος στον Mikhail Ivanovich Chigorin
3ος γύρος: Κυριακή 19-10-2014 19.00 Αφιερωμένος στον Akiba Kiwelowicz Rubinstein
4ος γύρος: Κυριακή 26-10-2014 19.00 Αφιερωμένος στον Paul Petrovich Keres
5ος γύρος: Κυριακή 02-11-2014 19.00 Αφιερωμένος στον David Ionovich Bronstein
6ος γύρος: Κυριακή 09-11-2014 19.00 Αφιερωμένος στον Jorgen Bent Larsen
7ος γύρος: Κυριακή 16-11-2014 17.00 Αφιερωμένος στον Victor Lvovich Korchnoi
Τελετή Λήξης: Κυριακή , 16-11-2014 22.00

Πριν από κάθε γύρο θα μοιράζεται υλικό στους συμμετέχοντες και στους θεατές, σχετικό με τον σκακιστή στον οποίο είναι αφιερωμένος ο γύρος.
XΡΟΝΟΣ ΣΚΕΨΗΣ: 1 ώρα και 30 λεπτά για τις πρώτες 40 κινήσεις για κάθε παίκτη και 30 λεπτά πρόσθετου χρόνου με την ολοκλήρωση της 40ης κίνησης. Επιπρόσθετα, από την 1η κίνηση και για κάθε κίνηση 30 δευτερόλεπτα πρόσθετου χρόνου για κάθε παίκτη. Η καταγραφή των κινήσεων είναι υποχρεωτική σε όλη τη διάρκεια της παρτίδας. Προσοχή: Σκακιστής που, μία ώρα μετά την ώρα έναρξης κάποιου γύρου, δεν θα έχει ξεκινήσει να αγωνίζεται, θα χάνει την παρτίδα.
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ:
Σκακιστές ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας ή σκακιστικής δυναμικότητας με ΔΕΛΤΙΟ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΑΝΩΓΕΙΩΝ. Οι διοργανωτές διατηρούν το δικαίωμα να προσκαλέσουν σκακιστές άλλων σωματείων για να συμμετάσχουν στο πρωτάθλημα.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑΒΟΛΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
ΕΠΑΘΛΑ:
1ος νικητής: Κύπελλο & Χρυσό μετάλλιο
2ος νικητής: Κύπελλο & Αργυρό μετάλλιο
3oς νικητής: Κύπελλο & Χάλκινο μετάλλιο
ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΙΣΟΒΑΘΜΙΑΣ: Για την άρση των ισοβαθμιών ισχύουν τα εξής κριτήρια: 1) Κριτήριο Σόννενμπορν – Μπέργκερ, 2) Κριτήριο Μπούχολτς μεταβλητό με παραμέτρους 3) Arranz System (Νίκη:1, Ισοπ. Λευκά: 0,4 Ισοπ. Μαύρα 0,6, Ήττα 0)
ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ- ΑΝΑΒΟΛΕΣ: Επιτρέπονται εξαιρέσεις (δηλ., μη συμμετοχή στην κλήρωση του επόμενου γύρου) με ενημέρωση του διαιτητή το αργότερο 10 λεπτά μετά το τέλος του προηγούμενου γύρου. Αναβολές δεν δίνονται για κανένα λόγο. Παίκτης που κληρώνεται και δεν εμφανισθεί να αγωνισθεί χάνει την παρτίδα.
ΚΛΗΡΩΣΕΙΣ – ΠΑΡΤΙΔΕΣ: Η κλήρωση και τα αναλυτικά αποτελέσματα κάθε γύρου θα ανακοινώνονται στην ιστοσελίδα του Σκακιστικού Ομίλου Ανωγείων https://anogiachess.com/ καθώς και στο χώρο των αγώνων μετά το πέρας κάθε γύρου.
ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ: Ενστάσεις σε αποφάσεις της διαιτησίας μπορούν να απευθύνονται στην επιτροπή ενστάσεων την οποία θα αποτελούν οι: FM Μαρής Ιωάννης, Φασουλάς Εμμανουήλ, Νταγιαντάς Εμμανουήλ και Νταγιαντάς Μιχαήλ ως δέκα λεπτά μετά τη λήξη του γύρου.

 

ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ

Ο ισχυρότερος σκακιστής που δεν έγινε ποτέ παγκόσμιος πρωταθλητής

15 Απριλίου, 2012

anogiachess Κέρες, Κορτσνόι, Παγκόσμιοι πρωταθλητές, Ρούμπινστάιν, ιστορία Σχολιάστε

Ολοκληρώθηκε η ψηφοφορία που «έτρεχε» εδώ και ένα μήνα, σχετικά με τον ισχυρότερο σκακιστή που δεν έγινε ποτέ παγκόσμιος πρωταθλητής. Ήρθε λοιπόν η ώρα, να «στεφθεί» ο ένας από τους μη εστεμμένους.
Νομίζω ότι ευθύς εξ αρχής η συγκεκριμένη μάχη ήταν υπόθεση τριών ονομάτων: Κορτσνόι, Ρουμπινστάιν και Κέρες συνέλεξαν τις περισσότερες ψήφους με την τελική σειρά κατάταξης να είναι η σειρά με την οποία αναφέρονται. Ο Βίκτωρ Λβόβιτς με 15 ψήφους, είναι κατά την γνώμη των αναγνωστών της σελίδας ο ισχυρότερος εκ των σκακιστών που έφτασαν μια ανάσα από το να γίνουν αλλά τελικά δεν έγιναν ποτέ παγκόσμιοι πρωταθλητές. Είναι θα έλεγα μια απολύτως λογική επιλογή. Πράγματι ο Κορτσνόι όχι μόνο   υπήρξε τεράστιος σκακιστής, αλλά καταφέρνει ακόμα και σήμερα, έχοντας ξεπεράσει τα 80 χρόνια του βίου του, να παίζει αξιοπρεπές – τουλάχιστον – σκάκι. Γεννημένος στο Λένινγκραντ στις 23 Μαρτίου του 1931, υπήρξε διεκδικητής του παγκοσμίου πρωταθλήματος για 10 φορές, από το 1962 έως το 1991. Δύο από αυτές, το 1978 και το 1981 έφτασε ως τον τελικό, όπου αντιμετώπισε και στις δύο περιπτώσεις τον Ανατόλι Κάρποβ. Είχε ήδη αυτομολήσει στη δύση (το 1976, στην Ολλανδία) και έτσι από τους δύο τελικούς δεν έλειψε η πολιτική «απόχρωση». Κι όχι μονάχα αυτή. Παραψυχολογία, υπνωτισμοί  και …γιαούρτια, δεν υπήρξαν σύμμαχοι του τρομερού Βίκτωρ. Ίσως αν έβρισκε την ψυχραιμία να ασχοληθεί μόνο με το σκάκι του, το αποτέλεσμα σε μια από τις δύο συναντήσεις να ήταν διαφορετικό. Κυρίως ο τελικός στο Μπάγκιο, καθώς ο δεύτερος στο Μεράνο ήταν μάλλον ένας καρποφικός μονόλογος. Όπως και να ‘χει ο Βίκτωρ Λβόβιτς υπήρξε για 30 χρόνια τουλάχιστον ένας εκ των κορυφαίων σκακιστών του κόσμου.
Στην δεύτερη θέση της ψηφοφορίας, με μονάχα μία  ψήφο διαφορά, ο Ακίμπα Ρουμπινστάιν. 14 ψήφοι για τον «μεγάλο Ακίμπα», η μία εκ των οποίων ήταν η δική μου.  Το σκέφτηκα πολύ, μεταξύ του Ρουμπινστάιν και του Κορτσνόι και το μόνο τελικά κριτήριο που υπερίσχυσε ήταν η μεγάλη αγάπη μου προς τον Ακίμπα. Έτυχε μικρό παιδί, στα πρώτα χρόνια που γνώρισα το σκάκι, να πέσουν στα χέρια μου κάποιες παρτίδες του και κάποια στοιχεία του βίου του και από τότε τρέφω μια μεγάλη συμπάθεια γι’ αυτόν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που ένα μικρό αφιέρωμα για τον «ραβίνο της κάισσας» αποτέλεσε την πρώτη ανάρτηση γι’ αυτό το ιστολόγιο. Μπορείτε να την διαβάσετε εδώ. Ο Ρούμπινστάιν ανέτρεψε τα δεδομένα της ζωής του για να μπορέσει να ασχοληθεί με το πάθος του. Έγινε κάποιος άλλος από αυτό που ήταν προγραμματισμένο να γίνει, γιατί πολύ απλά το ήθελε. Και μόνο γι’ αυτό θα έχει τον θαυμασμό και την εκτίμηση μου για πάντα. Όσο για το πόσο μεγάλος παίχτης υπήρξε, δεν χρειάζονται τα δικά μου λόγια.
Στην τρίτη θέση ο Παουλ Κέρες με 12 ψήφους. Ένας τεράστιος σκακιστής, για μένα ο ισχυρότερος του τουρνουά του 1948, όπως  είχαν τα πράγματα εκείνη τη στιγμή. Ίσως και ο πιο αδικημένους απ’ όλους τους υπόλοιπους οι οποίοι έμειναν με άδειο το κεφάλι.
«Το θύμα του Μποτβίνικ» θα μπορούσε να πει κανείς με δυο λέξεις. Αν έγιναν όλα έτσι όπως «κυκλοφορούν» δεν είχε καν επιλογή. Το «χάνεις κάθε φορά που θα συναντηθείς με τον Μποτβίνικ ή δεν ξαναπαίζεις σκάκι» δεν είναι δίλημμα. Είναι μονόδρομος. Μα είναι τόσο δύσοσμη αυτή η ιστορία που δεν θα ήθελα να ασχοληθώ περισσότερο μαζί της. Τουλάχιστον όχι αυτό το βράδυ. Ίσως κάποια άλλη στιγμή. Ή ας το  κάνει όποιος έχει διάθεση στα σχόλια.
Από εδώ και κάτω αρχίζουν οι εκπλήξεις. Περίμενα στην τέταρτη θέση έναν εκ των Μπροστάιν και Τάρρας, αλλά τελικά την κατέκτησε ο Μιχαήλ Ιβάνοβιτς Τσιγκόριν. Κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα, καθώς μια δόση τσιγκορινομανίας την έχω και ‘γω (και κάπου εδώ σταματάει οποιαδήποτε άλλη ομοιότητα μου με τον Ταλ).
Ο Μιχαήλ Ιβάνοβιτς  γεννήθηκε το 1850 στην Αγία Πετρούπολη και πέθανε το 1908. Θεωρείται από ορισμένους ως ο πρόδρομος της Σοβιετικής σχολής.  Άργησε να μάθει σκάκι (στα 16 του), ενώ αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά σ’ αυτό, μετά τα 24.
Υπήρξε ο πρώτος διεκδικητής του παγκοσμίου τίτλου απέναντι στον Στάινιτς. Αναμετρήθηκαν 2 φορές.  Πρώτα το 1889, όπου ο Στάινιτς επικράτησε με σκορ 10,5 – 6,5 και δεύτερη φορά το 1892 όπου και πάλι ο Στάινιτς επικράτησε με 12,5 – 10,5. Καθοριστική στο δεύτερο παιχνίδι ήταν η τελευταία παρτίδα, όπου ο Τσιγκόριν «έβγαλε» κερδισμένη θέση, αλλά με εκείνο το 32.Bb4 πραγματοποίησε την μεγαλύτερη ίσως «πατάτα» στην ιστορία του παιχνιδιού, επιτρέποντας στον Στάινιτς ένα απλό ματ.
Ο Τσιγκόριν ήταν θιασώτης του τακτικού παιχνιδιού, την ώρα που ο Στάινιτς έθετε τις βάσεις της στρατηγικής σχολής στο σκάκι. Η μάχη τους, πέρα από όλα τα άλλα, ήταν και μια θεωρητική μάχη.
Στο οξύ, περίπλοκο, δυναμικό παιχνίδι, ο Τσιγκόριν ήταν σαφώς ανώτερος από τους σύγχρονους του. Ο Κασπάροβ θεωρεί ότι το παιχνίδι του προαναγγέλλει αυτό του Αλιέχιν. Την ίδια ώρα ο Στάινιτς θεμελίωνε και δοκίμαζε στην πράξη τους κανόνες του στρατηγικού παιχνιδιού, κάτι που οι τακτικοί παίχτες της εποχής δεν κατανοούσαν καθόλου, με αποτέλεσμα να τους δημιουργεί στρατηγικές αδυναμίες που ο ίδιος ήξερε να αξιοποιεί, ενώ από την άλλη πολλοί από τους συνδυασμούς των τακτικών παιχτών δεν πετύχαιναν απέναντι στον Στάινιτς, ακριβώς διότι ήξερε να στήνει στρατηγικά τη θέση του, με αποτέλεσμα να μην έχει αδυναμίες.
Στο σημείο αυτό, ας αφήσω τον ίδιο τον Στάινιτς να «μιλήσει» για το πως είδε αυτές του τις αναμετρήσεις με τον Τσιγκόριν:
«Αυτή ήταν μια αναμέτρηση ανάμεσα σ’ έναν παλαιό μετρ της νέας σχολής (εννοεί τον εαυτό του) και έναν νέο μετρ της παλαιάς σχολής (εννοεί τον Τσιγκόριν). Και η νέα σχολή κέρδισε, παρ’ όλη την προχωρημένη ηλικία του μετρ. Ο νέος μετρ της παλαιάς σχολής (αναφέρεται βέβαια στην ρομαντική σχολή) θυσίαζε πιόνια και κομμάτια. Ο παλαιός μετρ της νέας σχολής προχώρησε ακόμα παραπέρα – θυσίασε ολόκληρες παρτίδες, για να δείξει πώς ακριβώς εννοούσε τις ορθές στρατηγικές αρχές».
Μια πάρα πολύ ωραία ανάρτηση με θέμα τον Μιχαήλ Ιβάνοβιτς υπάρχει στο Σκακιστικό Καφενείο. Πρόκειται για τις αναμνήσεις της κόρης του, απ’ τον πατέρα της. Όσοι δεν το έχετε κάνει, διαβάστε την εδώ.
 Ακόμα μια έκπληξη στην 5η θέση, την οποία κατέκτησε με 5 ψήφους ο Γιόχαν Χέρμαν Τσούκερτορτ.
 Ο  Τσούκερτορτ είναι μια σχεδόν μυθική μορφή για το σκάκι. Σε αυτό συντείνουν και οι συνθήκες του βίου του. Γεννήθηκε στην Πολωνία το 1842 και πέθανε το 1888 από εγκεφαλική αιμορραγία, πάνω στη σκακιέρα, την ώρα που αγωνιζόταν, σε ηλικία 46 ετών.
Στην καταγωγή του οι ιστορικοί του σκακιού συγκλίνουν ότι ήταν Πρωσοπολωνοεβραίος. Σπούδασε χημεία και φυσιολογία, παίρνοντας διδακτορικό ιατρικής (όπως ισχυριζόταν ο ίδιος τουλάχιστον) στο Μπρεσλάου.
Η σκακιστική ακμή του τοποθετείται στα χρόνια 1870 ως 1886, όπου θεωρούνταν μαζί με τον Στάινιτς οι κορυφαίοι στον κόσμο.
Το 1883 θριάμβευσε στο τουρνουά του Λονδίνου, το ισχυρότερο ως τότε, αφήνοντας 3 βαθμούς πίσω τον Στάινιτς. Μετά από αυτό, υπήρξε η σκέψη να παίξουν αυτοί οι δύο ένα ματς για το παγκόσμιο πρωτάθλημα (το πρώτο επίσημο ματς που έγινε για το παγκόσμιο πρωτάθλημα). Ορίστηκε για το 1886, όμως εκείνη τη χρονιά ο Τσούκερτορτ κλήθηκε να υπηρετήσει στον Αυστροουγγρικό πόλεμο. Τραυματίστηκε στη μάχη και παρασημοφορήθηκε όχι μια, αλλά 7 φορές (ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονταν ο ίδιος)
Επέστρεψε για το ματς με τον Στάινιτς. Είχε αποκτήσει όμως μόνιμο νευρολογικό πρόβλημα. Ξεκίνησε εντυπωσιακά το ματς προηγούμενος με 4-1!. Παρόλα αυτά, όσο προχωρούσαν οι παρτίδες, τόσο περισσότερο ο Τσούκερτορτ κατέρρεε και έχασε τελικά με 12,5 – 7,5.
 Μετά την ήττα η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε. Και ο ίδιος δεν μπορούσε να το χωνέψει. Ο γιατρός του, του τόνισε κατηγορηματικά ότι πρέπει να σταματήσει το σκάκι. Ο Γιόχαν Τσούκερτορτ δεν θέλησε ούτε να το σκεφτεί. Έτσι, δύο χρόνια μετά πέθανε πάνω στη σκακιέρα.
Πρόσφατα ξεκίνησε μια προσπάθεια αποκατάστασης του τάφου του. Ο Τσούκερτορτ είναι θαμμένος στο Brompton Cemetery του Λονδίνου, αλλά ο τάφος είχε καλυφθεί από χόρτα και χώμα.
Και η αθάνατη του:
Ακολουθούν με τις ίδιες ψήφους (4) ο Δρ. Ζίγκμπερ Τάρας και ο Νταβίντ Μπρονστάιν.
Για τον δόκτορα από την Νυρεμβέργη θεωρώ πώς ο κυριότερος λόγος που δεν κατέκτησε το στέμμα ήταν η αναβλητικότητα του να προκαλέσει τον Λάσκερ όταν ήταν ακόμα στην ακμή του. Το 1903, όταν τελικά το έκανε μετά την μεγάλη του νίκη στο τουρνουά του Μόντε  Κάρλο, κατάφερε να τραυματιστεί σε παγοδρομία με αποτέλεσμα το ματς (είχε οριστεί για το 1904) να αναβληθεί, ενώ το 1908 ο Τάρρας ήταν ήδη 46 ετών. Οι χρυσές μέρες είχαν παρέλθει. Εκεί που έπρεπε να είχε διεκδικήσει το πρωτάθλημα πριν 14 χρόνια, έφτασε να το κάνει τώρα. Όμως ο Λάσκερ ήταν σε διαστημική τροχιά, την ώρα που η άμαξα του Τάρρας είχε αρχίσει να ασθμαίνει. Ο Λάσκερ επιβλήθηκε εύκολα με 10,5 – 5,5.
Ο Νταβιντ Μπρονστάιν έφτασε ως τον τελικό το 1951. Απέναντι του είχε τον Μιχαήλ Μποτβίνικ. Ο Μπρονστάιν δεν κατάφερε να πάρει τον τίτλο παρότι δεν έχασε το ματς. Ο «πατριάρχης»  διατήρησε τον τίτλο του, όπως όριζαν οι κανονισμοί, παρ’  ότι το ματς έληξε ισόπαλο.
Στην τελευταία θέση με 1 ψήφο ο Έφιμ Μπογκολιούμποβ.
Ο  Μπογκολιούμποβ υπήρξε από τους ισχυρότερους σκακιστές των αρχών του περασμένου αιώνα. Ειδικά στο διάστημα 1920 – 1935 θεωρούνταν από τους κορυφαίους στον κόσμο. Τα αναφέρω όλα αυτά καθώς δέχτηκα «επίθεση» από φίλο γιατί τον συμπεριέλαβα στην ψηφοφορία: «Μα καλά τον Μπόγκο; Κι άφησες έξω τον Μάρσαλ;»  Πράγματι για τον Μάρσαλ έχει δίκιο. Ο οποίος είναι και προσωπική μου συμπάθεια. Θα έπρεπε να τον έχω συμπεριλάβει.
Υπάρχει ένα  ωραίο «ανέκδοτο» με τον Αλιέχιν και τον Μπόγκο, από τον οποίο δεν έλειπε η αυτοπεποίθηση (χαρακτηριστικό είναι ότι έχει πει «Όταν έχω τα λευκά, κερδίζω γιατί έχω τα λευκά. Όταν έχω τα μαύρα, κερδίζω γιατί είμαι ο Μπογκολιούμποβ»).
Οι συνεχείς αναμετρήσεις  τους με τον Αλιέχιν είχαν δημιουργήσει μια αντιπαλότητα, ενώ δεν έλλειπαν και ο εκατέρωθεν αντεγκλήσεις.
Σε κάποιο τουρνουά, σε ένα πηγαδάκι, ο Μπογκολιούμποβ μη χάνοντας την ευκαιρία, κάτι πάλι ξεστόμισε για τον Αλιέχιν και ένας δημοσιογράφος που ήταν παρόν, έτρεξε να το προφτάσει στον Αλιέχιν, σίγουρος ότι θα βγάλει θέμα.
Ο Αλιέχιν, αφού τον άκουσε, αντί για άμεση απάντηση, σκαρφίστηκε ένα όνειρο και του λέει: «Θέλω να σου περιγράψω ένα όνειρο που είδα χθες το βράδυ. Είδα, που λες, ότι πέθανα και στην πύλη του παραδείσου με περίμενε ο Άγιος Πέτρος, ο οποίος με ρώτησε τι ήμουνα εκεί κάτω στη γη, όσο ήμουν ζωντανός. Του απάντησα μετρ και παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι. Τότε μου είπε: «Λυπάμαι κύριε μου, αλλά, ξέρετε, σε όλους τους μετρ στο σκάκι απαγορεύεται η είσοδος στον παράδεισο» και μου έδειξε το δρόμο για την κόλαση. Θλιμμένος, γύρισα να φύγω, όταν ξαφνικά πήρε το μάτι μου μέσα στον παράδεισο τον Μπογκολιούμποβ να κάθεται μακάριος. Επέστρεψα να διαμαρτυρηθώ στον Άγιο Πέτρο, λέγοντας του: «Μου είπατε ότι οι μετρ στο σκάκι δεν μπαίνουν στον παράδεισο. Εγώ όμως βλέπω μέσα τον Μπογκολιούμποβ». Τότε ο Άγιος Πέτρος γέλασε και μου είπε: «Μα, ο Μπογκολιούμποβ δεν είναι μετρ. Απλώς νομίζει ότι είναι!».
 Τα αναλυτικά αποτελέσματα της ψηφοφορίας: (περιμένω ιδέες για την επόμενη).
Γιόχαν Χέρμαν Τσούκερτορτ 8.2%  (5 votes)

Μιχαήλ Ιβάνοβιτς Τσιγκόριν 9.84%  (6 votes)

Ζίγκπερτ Τάρρας 6.56%  (4 votes)

Ακίμπα Ρουμπινστάιν 22.95%  (14 votes)

Έφιμ Μπογκολιούμποβ 1.64%  (1 votes)

Πολ Κέρες 19.67%  (12 votes)

Νταβίντ Μπρονστάιν 6.56%  (4 votes)

Βίκτωρ Λβόβιτς Κορτσνόι 24.59%  (15 votes)

Total Votes: 61

Σικελικός εσπερινός

28 Μαρτίου, 2012

anogiachess σικελική άμυνα, Γκέλερ, Κέρες, Νάιντορφ, Πάνο, Πίλνικ, Σπάσκι, ιστορία 3 Σχόλια

Ήταν γύρω στο 1617 όταν ο Δον Πιέτρο Καρέρα έκανε τις αναλύσεις του πάνω σε ένα σκακιστικό άνοιγμα.  Είναι βέβαια αλήθεια ότι το συγκεκριμένο άνοιγμα αναφερόταν στο χειρόγραφο του Τζούλιο Πολέριο για το σκάκι, ήδη από το 1594, ενώ αναλύσεις πάνω σ’ αυτό πριν τον Καρέρα έκανε και ο Αλεσάντρο Σάλβιο γύρω στο 1604, ενώ μετά τον Σικελό ασχολήθηκαν μαζί του και ο Καλαβρέζος Γιοακίνο Γκρέκο στα 1623 καθώς και ο κόμης Κάρλο Φραντζέσκο Κόζιο στα 1740. Το άνοιγμα όμως έμελλε να πάρει το όνομα του, από τον τόπο καταγωγής του Δον Πιέτρο Καρέρα. Και είναι νομίζω ένα ταιριαστό όνομα, γιατί υπάρχει «κάτι το σικελικό» στην Σικελική άμυνα. Ο Γκάρι Κασπάροβ όταν ήταν ακόμα νεαρός και πριν γίνει δεινός παίχτης της Σικελικής, είχε περάσει την περιπέτεια του με την Κάρο – Καν. Μετά από ένα τουρνουά στο οποίο την είχε χρησιμοποιήσει αποκλειστικά και το οποίο δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί επιτυχημένο, λέγεται πως ο Γκούφελντ τον άρπαξε από τον γιακά και τον τράβηξε μπροστά σε έναν καθρέπτη:

«Κοίτα την φάτσα σου» του είπε, «τι βλέπεις; Εγώ βλέπω έναν σικελό μαφιόζο! Γι’ αυτό παράτα πια αυτήν την Κάρο – Καν».

Η Σικελική άμυνα άργησε πολύ να αποκτήσει  την δημοφιλία που απολαμβάνει στην σύγχρονη εποχή του παιχνιδιού.  Θεωρούνταν υποδεέστερο άνοιγμα. Απέκτησε κάποια φήμη όταν ο Λα Μπουρντοναί την χρησιμοποίησε επιτυχώς στο ματς εναντίον του Μακ Ντόνελ, ενώ ο Στάουντον την θεωρούσε ως την καλύτερη απάντηση για τα μαύρα εναντίον του 1.ε4, αλλά ως εκεί. Ούτε ακόμα και την δεκαετία του ’20, όταν οι υπερμοντέρνοι ήταν στα πάνω τους, δεν γνώρισε μέρες δόξας, αν και ταίριαζε στις απόψεις τους για το άνοιγμα (κυρίως στο θέμα της ασυμμετρίας).  Τότε όμως ήταν η «πρώτη εποχή» του 1.δ4. Το 1.ε4 είχε παραγκωνιστεί σε μεγάλο βαθμό και έτσι τα συστήματα που γνώρισαν άνθιση (πέρα από το αειθαλές γκαμπί της βασίλισσας) ήταν η Καταλανική και οι ινδικές άμυνες.

Την «δεύτερη εποχή» της καθολικής υπεροχής του 1.δ4 την ζούμε στις μέρες μας.

Οι μεγάλες δόξες για την Σικελική άρχισαν ουσιαστικά με την επικράτηση της σοβιετικής σχολής. Ακόμα και τώρα παραμένει το δημοφιλέστερο άνοιγμα εναντίον του 1.ε4, με την ισπανική παρτίδα να ακολουθεί. Δεν είναι λίγοι οι σκακιστές που αφαίρεσαν το 1.ε4 από το ρεπερτόριο τους για να πάψουν να την συναντούν. Όπως και να ‘χει, τη δεκαετία του ’50 ήταν ήδη άνοιγμα πρώτης γραμμής.

Το 1955 στο Ιντερζονάλ του Γκέτεμποργκ, η τύχη τα έφερε έτσι ώστε τρεις αργεντινοί γκρανμετρ (οι Νάιντορφ, Πάνο και Πίλνικ) βρέθηκαν αντιμέτωποι την ίδια μέρα – παίζοντας και οι τρείς με τα μαύρα – με τρεις σοβιετικούς, τους Γκέλερ, Κέρες και Σπάσκι.

Ήταν η εποχή που ο Μιγκέλ Νάιντορφ δούλευε συνεχώς πάνω στην βαριάντα της σικελικής άμυνας που πήρε τελικά το όνομα του (αν και δεν είναι ο πρώτος που την χρησιμοποίησε). Μια από της πολυπλοκότερες βαριάντες της σικελικής για την οποία έχουν γραφτεί τόμοι επί τόμων και η θεωρητική «συζήτηση» συνεχίζεται.

Το αργεντίνικο σκάκι , με την ώθηση που του πρόσφερε ο Νάιντορφ, βρίσκονταν σε ανοδική πορεία. Όμως από την άλλη πλευρά ήταν οι σοβιετικοί.

Οι τρεις γκρανμετρ από την Αργεντινή συναντήθηκαν την προηγούμενη μέρα και αποφάσισαν να παίξουν και οι τρεις μια συνέχεια πάνω στην Νάιντορφ που δούλευαν εκείνο τον καιρό και πίστευαν ότι είχαν αναλύσει διεξοδικά. Μια καινοτομία θα ήταν ότι  έπρεπε εναντίον των σοβιετικών. Για να έχουν πιθανότητες επικράτησης, έπρεπε από νωρίς να τους οδηγήσουν σε «παρθένα πεδία».

Σεπτέμβρης ήταν, η 7η του μηνός συγκεκριμένα. Δεν ξέρω τι καιρό έκανε στο Γκέτεμποργκ, αλλά μέσα στην αίθουσα των αγώνων έριξε αστραπόβροντα.

Τα ζευγάρια ήταν τα εξής:

Κέρες – Νάιντορφ

Γκέλερ – Πάνο και

Σπάσκι – Πίλνικ

Ο 13 χρόνια αργότερα  παγκόσμιος πρωταθλητής, ήταν τότε μόλις 18 χρονών και αν δεν κάνω λάθος (αν κάνω διορθώστε με) ήταν το πρώτο του Ιντερζονάλ. Ο 20χρονος Όσκαρ Πάνο ήταν ο μικρότερος Αργεντινός.

Οι τρεις παρτίδες ξεκίνησαν με τις ίδιες ακριβώς δέκα κινήσεις:

e4 c5, 2. Nf3 d6, 3 d4 cxd4, 4 Nxd4 Nf6, 5 Nc3 a6, 6 Bg5 e6 7 f4 Be7, 8 Qf3 h6, 9 Bh4 g5, 10 fxg5 Nfd7.

Το εξ Αργεντινής ορμώμενο σχέδιο ήταν να εγκατασταθεί ένας ίππος στο ε5, κι αν αλλαχθεί από τα λευκά, να αντικατασταθεί από τον ίππο του γ6. Η κυριαρχία στο κέντρο  που θα προσέφερε ο ίππος του ε5, πίστευαν ότι θα ήταν αρκετή αποζημίωση για τις αδυναμίες στην πτέρυγα του βασιλιά, οι οποίες θα μπορούσαν αργότερα να εξουδετερωθούν. Όλα φαίνονται εντάξει για τα μαύρα. Όλα είναι υπό έλεγχο.

Οι συμφορές όμως έχουν την κακή συνήθεια να εμφανίζονται ακριβώς αυτή τη στιγμή. Όταν όλα μοιάζουν να είναι υπό έλεγχο.

Πρώτος ο Έφιμ Γκέλερ είδε τη συνέχεια που κερδίζει για τα λευκά. Πήρε στο χέρι του τον ίππο του d4 και μπρος στα εμβρόντητα μάτια του Όσκαρ Πάνο τον «προσγείωσε» στο e6.

“Βαθι᾿ ἄκραχτα μεσάνυχτα, τρισκότεινοι οὐρανοὶ
πάν᾿ ἀπ᾿ τὴ Πολιτεία τὴ κοιμισμένη…”

Οι Αργεντινοί γκρανμετρ δεν είχαν λάβει καθόλου υπόψην τους τη δυνατότητα θυσίας του λευκού ίππου στο e6.

Θρυλείται πώς ο Κέρες και ο Σπάσκι δεν βρήκαν μόνοι τους την θυσία, παρά την «αντέγραψαν» από τον Γκέλερ, όταν η κίνηση του αναπαραστάθηκε στις μαγνητικές σκακιέρες που υπήρχαν για να παρακολουθούν τις παρτίδες οι θεατές. Υπόθεση που δεν είναι καθόλου αβάσιμη, καθώς οι θέσεις στις τρεις σκακιέρες ήταν απολύτως οι ίδιες.

Μετά την θυσία, ο Γκέλερ σηκώθηκε από την καρέκλα του και βγήκε για λίγο έξω. Ο Νάιντορφ, που είχε εν τω μεταξύ ασπρίσει, καθώς έβλεπε ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά, τον ακολούθησε, σκεπτόμενος να χρησιμοποιήσει και το τελευταίο όπλο. Την ψυχολογία.

Συναντήθηκαν στην πόρτα. Ο Μιγκέλ δεν έχασε χρόνο.  «Έφιμ, δεν έχετε καμιά τύχη. Έχουμε αναλύσει εξονυχιστικά την βαριάντα. Χάνετε σε όλες τις περιπτώσεις». Ο Γκέλερ απλώς μειδίασε και επέστρεψε στο τραπέζι του, όπου με απόλυτη άνεση, θυσίασε και δεύτερο κομμάτι. Η κίνηση που έπαιξε (13 Bb5) έμεινε στην ιστορία ως «η κίνηση που απειλεί το φάντασμα του ίππου».

Αμέσως ακολούθησαν και στην δεύτερη θυσία ο Κέρες και ο Σπάσκι, πράγμα που αυξάνει τις εικασίες περί «αντιγραφής». Ο Πάνο δεν έκανε δεκτή τη θυσία, ο Νάιντορφ και ο Πίλνικ δεν δέχθηκαν την προσφορά αμέσως, αλλά λίγο αργότερα.  Από το σημείο αυτό και μετά, οι παρτίδες τράβηξαν διαφορετικό δρόμο, μα η κατάληξη ήταν η ίδια. «Σφαγή» και «μακελειό» και για τους τρεις Αργεντινούς.

Vespri Siciliani

Αρκετά νοτιότερα από το Γκέτεμποργκ και πολλούς αιώνες πίσω, την Μεγάλη Δευτέρα στις 30 Μαρτίου του 1282 οι σφαγές και το μακελειό στην Σικελία ήταν εκτός εισαγωγικών και μύριζαν αίμα.

Την εποχή εκείνη την Σικελία όριζε ο Κάρολος της Ανδεγαυίας στον οποίο είχε προσφέρει το στέμμα της Νοτίου Ιταλίας ο πάπας Ουρβανός Δ’ με …παπικό τρόπο.

Ο λαός της Σικελίας υπέφερε και έβραζε. Η αφορμή για να ξεσπάσει βρέθηκε εκείνη τη Μ. Δευτέρα, κατά την ώρα του εσπερινού, όταν ένας Γάλλος στρατιώτης επιτέθηκε προκλητικά σε μια Σιτσιλιάνα.  Η εξέγερση  που ξεκίνησε ήταν χωρίς όρια. Σχεδόν εκστατική.  Και δεν έλεγε να σταματήσει μέχρι να αφανιστούν οι Γάλλοι.  Οι «σικελικοί εσπερινοί» δεν σταμάτησαν παρά στις 28 Απριλίου του 1282, έχοντας αφανίσει περίπου 8.000 Φράγκους.

Περίπου 600 χρόνια αργότερα (το 1855) ο Τζουζέπε Βέρντι εμπνεύστηκε από την εξέγερση των Σικελών και έγραψε την ομώνυμη όπερα (Les vêpres siciliennes).

 

100 χρόνια μετά τον Βέρντι και 673 από το απόγευμα τις 30ης Μαρτίου του 1282, το σκάκι έζησε τον δικό του «Σικελικό εσπερινό».  Ο Γκέλερ ο Κέρες και ο Σπάσκι, «κέντησαν» πάνω στην σκακιέρα μια υπέροχη χορογραφία, στην οποία τα «θύματα» υπήρξαν ο Νάιντορφ ο Πάνο και ο Πίλνικ.

Παρά την συντριβή των Αργεντινών, ίσως τελικά η ιδέα τους να μην ήταν και τόσο κακή. Ένας εκ των νικητών, ο Πάουλ Κέρες, ανακάλυψε αργότερα μια πολύ καλή αμυντική δυνατότητα για τα μαύρα. 13,  Rh7. H θεωρητική διαμάχη συνεχίστηκε καθώς και άλλοι αναλυτές ασχολήθηκαν με την βαριάντα, όπου τελικά φαίνεται να υπάρχει δρόμος διαφυγής για τα μαύρα.

Τα οποία με την σειρά τους, έχουν ζήσει πολλούς «σικελικούς εσπερινούς» από την πλευρά του νικητή, «κατακρεουργώντας» τα λευκά με την σικελική άμυνα.

Και η ιστορία συνεχίζεται, κάθε φορά που το 1.ε4 συναντάει το 1…γ5.

Βασίλισσες

25 Φεβρουαρίου, 2012

anogiachess Βασίλισσα, Κέρες, Μάρσαλ, ιστορία 2 Σχόλια

Στην αίθουσα του σκακιστικού συλλόγου, επικρατούσε σιγή. Μόνο τα ασυντόνιστα χτυπήματα στα ρολόγια ακούγονταν, όταν κάθε παίχτης ολοκλήρωνε την κίνηση του και χτυπούσε το κουμπί στο ρολόι που πάγωνε τον δικότου χρόνο και ταυτόχρονα εκκινούσε αυτόν του αντιπάλου του. (Μέσα στα άλλα οισκακιστές είναι και λίγο …χρονοκράτορες. Σταματούν και ξεκινούν τα ρολόγια κατά βούληση. Μα αυτό αφορά μόνον τον δικό τους, τον σκακιστικό χρόνο. Δυστυχώς για τον άλλον, τον πραγματικό, που ρέει σταθερά και αμείλικτα, ούτε αυτοί δεν έχουν λύση).

Ένας από τους παλιούς, τους πιο έμπειρους, έπαιξε την κίνηση του, χτύπησε το ρολόι και βγήκε για λίγο έξω, μέχρι να σκεφτεί ο αντίπαλος του.
Μετά από λίγο, άκουσε κάποιον να σέρνει τα βήματα του προς το μέρος του. Έστρεψε το βλέμμα προς την πόρτα. Ήταν ένας από τους πιτσιρικάδες, το νέο αίμα του συλλόγου. Θα ‘ταν δεν θα ‘ταν 8 χρονών. Πλησίαζε αργά, με το κεφάλι κάτω.
«Τι έπαθες ρε μικρέ;»
«Είχα …είχα καλή θέση. Αλλά ….αλλά έστησα τη βασίλισσα μου…»
«Χα χα!» – γέλασε ο παλιός καθώς χάιδευε τον μικρό στο κεφάλι – «και γι’ αυτό κάνεις έτσι; Έχεις να στήσεις πολλές ακόμα!»
«Έστηνες και συ, όταν ήσουν αρχάριος;» κάτι έλαμψε στο βλέμμα του μικρού, καθώς του γεννιόταν η ελπίδα πώς δεν ήταν ο μόνος.
«Ουουου! Έχω στήσει εγώ βασίλισσες! Τόσες που νομίζω πώς έχω εξασφαλίσει για το υπόλοιπο της ζωής μου το μένος του γυναικείου φύλου!»
 
 
32 κομμάτια. 30 αρσενικοί και μόλις 2 θηλυκά. Κι όμως ικανά να κάνουν την σκακιέρα άνω κάτω.
Μια τέτοια κυρία, τοποθετημένη σε κεντρικό τετράγωνο, ελέγχει 27 τετράγωνα! Σχεδόν την μισή σκακιέρα! Την ώρα που ένας φτωχός πύργος μπορεί να ελέγξει μόλις 14, ενώ ο κακομοίρης ο «τρελός» στο κέντρο της σκακιέρας μπορεί να ελέγξει το πολύ 13, ο δε «βαρύς μάγκας» ιππότης, από το κέντρο (που είναι και γι’ αυτόν η καλύτερη θέση) ελέγχει μόλις 8 τετράγωνα. Ο δύσμοιρος στρατιώτης, ελέγχει μόνο 2 (εκτός απ’ αυτούς  της α και θ στήλης που ελέγχουν μόλις 1), ενώ η «αυτού υψηλότης» – ναι, αυτός ο τεμπέλαρος που έχει τους άλλους να τρέχουν για πάρτη του – στην καλύτερη θέση του ελέγχει 8, αλλά αυτός έτσι κι αλλιώς την περισσότερη ώρα είναι αραγμένος στην φωλίτσα του, για να αποφύγει τα εχθρικά πυρά και συνήθως μόνο στα φινάλε ξεπορτίζει. Μην τα πολυλογούμε.  Η «κυρία» κάνει κουμάντο στο παιχνίδι (και όχι μόνο σ’ αυτό, για να λέμε την αλήθεια).
Αλλά αυτή η αρχόντισσα, δεν υπήρχε από την αρχή στο σκάκι. Εισέβαλε πολύ αργότερα.
Στην ανατολή (από την οποία πέρασε το σκάκι στην Ευρώπη), την θέση της είχε ένα κομμάτι που ονομαζόταν «Φιρζάν» και ήταν πολύ αδύναμο. (καμιά σχέση με την τρομοκράτισσα). Κατόπιν αυτό το κομμάτι μετονομάστηκε «βεζίρης» και πάλι με μειωμένες δυνατότητες.
Γύρω στο 1500, κάνει την εμφάνιση της η βασίλισσα στα 64 ασπρόμαυρα τετράγωνα. Αρχικά με μειωμένες δυνατότητες κίνησης, ώσπου σιγά σιγά φτάσαμε στην δυνατότητα κινήσεων που έχει και σήμερα. Πολλοί ερευνητές της ιστορίας του σκακιού, συνδέουν την αυξητική τάση στην δύναμη της σκακιστικής βασίλισσας, με την αντίστοιχη αύξηση εξουσιών που απέκτησαν οι βασίλισσες στις αναγεννησιακές βασιλικές αυλές. Κάτι πολύ πιθανό, αν αναλογιστούμε ότι το σκάκι τότε, παιζόταν αποκλειστικά στις βασιλικές αυλές.
Οι αλλαγές στα κομμάτια, αντικατόπτριζαν κάθε φορά το κοινωνικό στάτους, πράγμα που ενισχύει στην περίπτωση της βασίλισσας, την αρχική υπόθεση.

Οι αρχάριοι παίχτες, μόλις μάθουν σκάκι, αρχίζουν να παίζουν βγάζοντας νωρίς την βασίλισσα τους στο παιχνίδι γιατί θέλουν να κάνουν αμέσως ματ.

Μόλις αρχίσουν να γνωρίζουν το παιχνίδι συστηματικά, αρχίζουν να γνωρίζουν και τον «τρόμο της βασίλισσας».

Είναι πολύ καλή, αλλά δυστυχώς έχει κι ο αντίπαλος μία. Φοβούνται να κινήσουν την δική τους, μην την χάσουν, κι έτσι μοιάζει με άχρηστο όπλο, την ίδια ώρα που αισθάνονται ότι  η άλλη  θα καταπιεί την σκακιέρα ολόκληρη. Μετά ακούνε τον προπονητή να φωνάζει:
«Μην βγάζετε νωρίς την βασίλισσα στο άνοιγμα, χωρίς σοβαρό λόγο! Ο αντίπαλος θα εκμεταλλευτεί αυτήν την έξοδο, βγάζοντας κομμάτια που θα απειλούν την βασίλισσα. Εσείς θα την μετακινείτε και αυτός θα βγάζει και άλλο κομμάτι. Στο τέλος θα έχει αναπτύξει όλο το στρατό του, ενώ εσείς το μόνο που θα έχετε πετύχει, θα είναι να κουνάτε την βασίλισσα πέρα δώθε. Και θα έχετε χαμένη θέση πριν ακόμα το καταλάβετε». Πράγματι, η ισχύς της, είναι ταυτόχρονα και η αδυναμία της. Είναι το ισχυρότερο κομμάτι, άρα όταν απειληθεί, θα πρέπει να οπισθοχωρήσει σε ασφαλές τετράγωνο. Δεν μπορεί να μείνει εκτεθειμένη στον κίνδυνο, διότι ο αντίπαλος θα έδινε οποιοδήποτε κομμάτι του για να την αιχμαλωτίσει. Αυτός ο «τρόμος της βασίλισσας» οδηγεί συχνά τους νέους παίχτες να επιδιώκουν μια γρήγορη αλλαγή βασιλισσών από το άνοιγμα. Μόλις φύγουν απ’ το τραπέζι οι «διαβολικές γυναίκες» αισθάνονται πιο ασφαλείς. Φεύγει ένα άγχος, μπορούν να παίξουν σκάκι πιο ελεύθερα. Ωραία, ξεφορτωθήκατε τις δύο ντάμες γρήγορα, αλλά για πείτε μου τι θα κάνετε με τις υπόλοιπες 16 εκκολαπτόμενες;
Δεν είναι λοιπόν μονάχα 2! Είναι άλλες 16, καμουφλαρισμένες με την ταπεινή μορφή ενός στρατιώτη! Όπως γράφει σε ένα βιβλίο του και ο Γιάσερ Σεϊράβαν, απευθυνόμενος προς αρχαρίους: «Προσέχετε τα πιόνια σας. Είναι μωρά βασίλισσες!». Αυτή κι αν είναι τραγωδία! Να είσαι ένας αδύναμος στρατιώτης, στηπρώτη γραμμή. Να σε δέρνουν οι θύελλες και οι κατατρεγμοί σε όλη την παρτίδα. Ύπουλοι αξιωματικοί να σε λοξοκοιτάζουν. Ιππότες να απειλούν με τις λόγχες τους. Απόρθητα κάστρα να ορθώνονται εμπρός σου. Είσαι και το ξέρεις, εντελώς χαμένος. Μα δεν σου μένει άλλος δρόμος. Βάζεις το κεφάλι κάτω και με το αργό βήμα σου, στοχεύεις την τελευταία γραμμή.
«Έτσι και φτάσω ως εκεί, θα σας δείξω εγώ!». Και ναι! Κάποιοι φτάνουν! Και τότε συντελείτε η μεταμόρφωση! Το ταπεινό πιονάκι, ο κυνηγημένος και φοβισμένος στρατιώτης γίνεται …βασίλισσα! Τι τίμημα όμως κι αυτό! Έφτασε ως την τελευταία γραμμή με αίμα και τώρα για να απολαύσει τους καρπούς της ισχύως και της εξουσίας θα πρέπει να …αλλάξει φύλο!
Με τον καιρό βέβαια, ο φόβος φεύγει και οι νέοι παίχτες την αντιμετωπίζουν σαν ένα κομμάτι όπως όλα τα άλλα.
Παρ’ όλα αυτά,  υπάρχουν αρκετές φαλλοκρατικές βαριάντες ανοιγμάτων, στις οποίες προβλέπεται η αλλαγή βασιλισσών σε πρώιμο στάδιο, ήδη από το άνοιγμα.  Βγάζουμε τις γυναίκες από τη μέση και παίζουμε…αντρικό σκάκι! (Και τι θα κάνατε μωρέ σε έναν κόσμο χωρίς γυναίκες; Μια σκακιέρα χωρίς ντάμες, είναι μια φτωχή σκακιέρα).
Στα προηγούμενα χρόνια, η βασίλισσα (η αλήθεια είναι όχι μόνο αυτή) έπεσε θύμα και μιας άλλης συνήθειας. Όταν περιόδευαν οι μεγάλοι σκακιστές και επισκέπτονταν τις τοπικές λέσχες σκακιστών, έπαιζαν τις λεγόμενες «παρτίδες μεχάντικαπ». Ξεκινούσαν με μειωμένο υλικό, για να διατηρεί κάποιες ελπίδες και ο ερασιτέχνης να το παλέψει κάπως. Τίποτα παραπάνω. Αρκετά συχνά, έβγαζαν την βασίλισσα τους απ’ τη σκακιέρα, πριν ξεκινήσει το παιχνίδι. Μάλιστα, ο Καπαμπλάνκα, παρεξηγήθηκε μια φορά, εξ αιτίας αυτής της συνήθειας. Ο μεγάλοςΚάπα περιόδευε στην Ευρώπη. Σε κάποιο σταθμό της περιοδείας του, στην Πολωνία –αν δεν κάνω λάθος – σε μια τοπική λέσχη, ένας ερασιτέχνης ζήτησε μια παρτίδα με τον παγκόσμιο πρωταθλητή. Ο Κάπα φυσικά δέχθηκε, αλλά μόλις κάθισαν μπροστά στο τραπέζι, όπου είχε στηθεί η σκακιέρα, αρπάζει την βασίλισσα του, βγάζοντας την έξω από την σκακιέρα, τηρώντας απλώς την παράδοση των ισχυρών παιχτών να παίζουν με υλικό μειονέκτημα απέναντι σε πιο αδύνατους. Έλα όμως που ο άλλος δεν «μάσαγε» ούτε μπροστά στον παγκόσμιο πρωταθλητή: «Τι κάνεις εκεί; Πώς μεπροσβάλεις έτσι; Γύρνα πίσω την βασίλισσα. Μπορώ να σε νικήσω και με αυτήν». Ο Κάπα δεν έχασε την ψυχραιμία του: «Κύριε μου, αν μπορούσατε να με νικήσετε, θα σας ήξερα» του είπε τοποθετώντας πίσω την βασίλισσα και συντρίβοντας τον.

Κατά την ρομαντική ειδικά εποχή του παιχνιδιού (αλλά και αργότερα), όπου οι θυσίες ήταν κάτι σαν επιβεβλημένο (οι σκακιστές θεωρούσαν υποχρέωση τους να θυσιάσουν, για να καταδείξουν την επιβολή του πνεύματος πάνω στην ύλη. Μια νίκημε υλικό πολύ λιγότερο, σήμαινε απλά τον θρίαμβο του πνεύματος) οι θυσίες βασίλισσας ήταν συχνότερο φαινόμενο. Βέβαια, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, αυτές οι θυσίες βασίλισσας ήταν και τότε και τώρα, ουσιαστικά«ψευδοθυσίες». Ο παίχτης που θυσιάζει βασίλισσα, έχει άμεσο ματ σε κάποιες κινήσεις (ή νομίζει ότι έχει. Συμβαίνει κι αυτό, πιστέψτε με, το ξέρω από πρώτο χέρι), ή εντελώς κερδισμένη θέση μετά την θυσία. Πραγματικές θυσίες, με ρίσκο, είναι οι λεγόμενες στρατηγικές θυσίες «διαφοράς». Όταν δηλαδή προσφέρεται πύργος για αξιωματικό ή ίππο ή προσφέρεται ένα ελαφρό κομμάτι (ίππος ή αξιωματικός) για ένα ή δύο πιόνια ή οι θυσίες ενός πιονιού. Αυτές οι θυσίες, δεν παρέχουν άμεσο αντάλλαγμα. Γίνονται για να αποκτηθεί κάποιο στρατηγικό πλεονέκτημα (καλύτερος έλεγχος κάποιου συγκεκριμένου σημείου ή των τετραγώνων ενός χρώματος, κέρδος χρόνου, πρωτοβουλία, δημιουργία αδυναμιών στην αντίπαλη άμυνα κτλ) το οποίο θα προσπαθήσει μετά ο παίχτης να  αξιοποιήσει σιγά σιγά στην πορεία. Γι’ αυτό είναι και πολύ πιο δύσκολες θυσίες, καθώς πρέπει να υπολογιστούν πάρα πολλές βαριάντες με ακρίβεια και να ακολουθήσει «χειρουργικό» παιχνίδι. Ενώ μια θυσία, που δίνει φορσέ ματ σε μερικές κινήσεις και ποιος δεν θα την έκανε (αρκεί να την έβλεπε βέβαια πρώτα. Εγώ συνήθως τις βλέπω μόνο μετά, στην «νεκροψία». Αλλά κανείς δεν κέρδισε παρτίδα στην ανάλυση). Όπως και να ‘χει, είναι εντυπωσιακό να βλέπεις έναν παίχτη να δίνει την βασίλισσα του.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα εδώ, είναι η φημισμένη «Αθάνατη παρτίδα» του Άντερσεν, παιγμένη στο περιθώριο του τουρνουά του Λονδίνου στα 1851, απέναντι στον Κιζερίτσκι. Μια μυθική παρτίδα, που γοητεύει για πάντα τους σκακιστές. Ο Άντερσεν θυσιάζει σχεδόν τα πάντα (και τους 2 πύργους του) πριν θυσιάσει και την βασίλισσα, φτάνοντας σε εντυπωσιακό ματ. Στην τελική θέση υπάρχουν μόνο 3 λευκά κομμάτια, δύο ίπποι και ένας αξιωματικός, που δίνουν το ματ. Από την άλλη, υπάρχουν ΟΛΑ τα μαύρα κομμάτια: βασίλισσα, 2 πύργοι, 2 ίπποι, 2 αξιωματικοί! Μόνο πιόνια έχει χάσει ο Κιζερίτσκι. Και όμως γίνεται ματ! Εντυπωσιακή εικόνα στην τελική θέση, με όλο τον μαύρο στρατό ακινητοποιημένο στις γωνιές της σκακιέρας, να παρακολουθεί 3 λευκά κομμάτια να κάνουν ματ. Η βασίλισσα θυσιάζεται στην προτελευταία κίνηση.
 
 
 
Άλλη μια εκπληκτική θυσία βασίλισσας, συνέβη στην παρτίδα Λεβίτσκι – Μάρσαλ, το 1912, όπου ο τρομερός Φρανκ Μάρσαλ παίζει ίσως την εντυπωσιακότερη κίνηση στην ιστορία του σκακιού: 23…Qg3!

Η  μαύρη ντάμα, προσφέρεται ως αμνός καθώς μάλιστα «στουκάρει» σε κενό τετράγωνο, ενώ ο λευκός έχει τρεις δυνατότητες κοψίματος, αλλά φευ… και οι τρεις χάνουν. Ακόμα όμως κι αν ο Λεβίτσκι δεν αποδεχθεί των Δαναών τα δώρα, πάλι χάνει! Οπότε εποίησε σοφά εγκαταλείποντας.
«Μαύρη μαγεία» από τον Μάρσαλ.
 
 
 
Εκτός των θυσιών, η μοίρα των βασιλισσών τους επιβάλλει να δεχθούν συχνά και μια αντίζηλο να συνυπάρχει μαζί τους στην σκακιέρα. Η διγαμία (ή και παραπάνω) επιτρέπεται στο σκάκι για τους μονάρχες.
Δύο τέτοιες παρτίδες, όπου εμφανίστηκαν στην σκακιέρα 4 βασίλισσες, 2 λευκές και 2 μαύρες, μετατρέποντας τους βασιλιάδες σε σουλτάνους στο χαρέμι, είναι η παρτίδα μεταξύ του Μπόμπι Φίσερ και του Τίγκραν Πετροσιάν το 1959 στο Ζάγκρεπ και  η παρτίδα του Αλεξάντερ Μπελιάβσκι και του Μάρκ Ταϊμάνοβ, παιγμένη στην Μόσχα το 1979.
 
 
 
Υπάρχουν και παρτίδες με 5 βασίλισσες πάνω στην σκακιέρα! Κι αν αυτή του Αλιέχιν θεωρείται κατασκευασμένη, η παρακάτω είναι απολύτως αληθινή και πρόσφατη σχετικά,  παιγμένη το 1994 μεταξύ των Mackic και Maksimenko, για να δείτε ότι συμβαίνουν και στις μέρες μας …τέτοια πράγματα. 
 
 
Το 1882,  ο Mason έπαιζεμε τα μαύρα εναντίον του McKenzie. Από την 72η κίνηση ως την 144η, αποφάσισε να δείξει την λατρεία του προς την βασίλισσα του, αγνοώντας τα υπόλοιπα κομμάτια του και παίζοντας μόνο με αυτήν. Αυτό είναι και το ρεκόρ για συνεχόμενες κινήσεις του ίδιου κομματιού σε παρτίδα.

Το 1969 ο Κeres, μαύρος εναντίον του Westerinen και με κομμάτι κάτω, αποφάσισε να δείξει στον Φιλανδό τι εστί διαρκές σαχ. Από την 38η μέχρι την 75η κίνηση ο Πολ έδεινε ανελέητα σαχ με ότι του είχε απομείνει, δηλαδή με τη βασίλισσα του. Έκανε ένα μικρό διάλλειμα στην 76η και κατόπιν εξακολούθησε το βιολί του μέχρι την 80η, όταν ο Westerinen, προφανώς απηυδισμένος, συμφώνησε την ισοπαλία. 

 
Κάποτε, ένας σκακιστής, κινδύνευε να χάσει την βασίλισσα του. Τελικά έχασε την παρτίδα, αλλά όχι και το χιούμορ του, καθώς δήλωσε αμέσως μετά: «Ευτυχώς πρόλαβα και έγινα ματ, αλλιώς θα έχανα τη βασίλισσα μου!»
 
Οι αρχόντισσες των 64 τετραγώνων θα είναι πάντα εκεί, διασχίζοντας σαν αστραπή τις κάθετες και τις διαγώνιους, απειλώντας τους πάντες και τα πάντα, κάνοντας ματ ή πέφτοντας ηρωικά, για να μας θυμίζουν ίσως πώς μια γυναίκα κρύβει μέσα της την σωτηρία αλλά και την καταστροφή ταυτόχρονα. Όμως όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, σημασία έχει να ευχαριστηθούμε το παιχνίδι.
Κι όπως έγραψε ο Μανώλης Αναγνωστάκης:
«Έλα να παίξουμε! Θα σου χαρίσω την βασίλισσα μου…»