3o Πρωτάθλημα ΣΟ Ανωγείων – 1ος γύρος

28 Σεπτεμβρίου, 2015

anogiachess Anogia, chess tournament, Chigorin, σικελική άμυνα, τουρνουά, Ανώγεια, Κρήτη, Ρούμπινστάιν, Σ.Ο. Ανωγείων, Σκακιστικός Όμιλος Ανωγείων, Τσιγκόριν, Karlsbad , , , , , , , , Σχολιάστε

Ξεκίνησε την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου το 3ο Σκακιστικό Πρωτάθλημα Ανωγείων (εσωτερικό πρωτάθλημα ΣΟΑ) με τον 1ο γύρο, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στο τουρνουά του Karslbad 1907 (όλο το τουρνουά είναι αφιερωμένο σε ιστορικά τουρνουά του παρελθόντος) για το οποίο διατέθηκε υλικό σε παίχτες και θεατές.

Στον 1ο γύρο, κυριάρχησε το 1.ε4 και η Σικελική άμυνα καθώς εμφανίστηκαν στις 8 από τις 9 παρτίδες (τα μαύρα απάντησαν σε όλα τα 1.ε4 με 1…γ5). Η …άλλη ήταν μια Νιμζοινδική.

Αποτελέσματα και κληρώσεις Ε Δ Ω.

 

2o ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΝΩΓΕΙΩΝ – Πρωταθλητής του σωματείου ο Γιάννης Μαρής

17 Νοεμβρίου, 2014

anogiachess Anogia, Bronstein, chess tournament, Chigorin, σικελική άμυνα, τουρνουά, Ανώγεια, Ανοίγματα, Βασίλισσα, Γ' Εθνική, Δημοτικό Σχολείο Ανωγείων, Κρήτη, Κέρες, Κασπάροβ, Κορτσνόι, Κουρκουνάκης, Λάρσεν, Μπρονστάιν, Παγκόσμιοι πρωταθλητές, Ρέτι, Ρουί Λοπέζ, Ρουμπινστάιν, Ρούμπινστάιν, Σ.Ο. Ανωγείων, Σκακιστικός Όμιλος Ανωγείων, Σοβιετική σχολή, Τσιγκόριν, Τσούκερτορτ, Φωτογραφίες, ιστορία, Keres, Korchnoi, Larsen, Rubinstein, Zukertort , , , , , , , , , , , , , , Σχολιάστε

Πρωταθλητής Ανωγείων με το απόλυτο 7/7 ανακηρύχτηκε ο Fide Master Γιάννης Μαρής, ταυτόχρονα σχεδόν με την ολοκλήρωση της μεταγραφής του από τον ΟΦΗ στον ΣΟ Ανωγείων. Ο Γιάννης έπαιξε χωρίς αμφιβολία το καλύτερο σκάκι σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος και είναι δίκαια ο νέος πρωταθλητής Ανωγείων. Την 2η θέση κατέκτησε ο Σταύρος Λυράκης, με 6 βαθμούς, ο οποίος τίμησε με την παρουσία του τη διοργάνωση και τον ευχαριστούμε πολύ για την συμμετοχή του. Στην 3η θέση βρέθηκε ο Μανόλης Νταγιαντάς με 5 βαθμούς, ενώ 4ος τερμάτισε ο Γιώργης Νταγιαντάς με 4 για τον οποίο το συγκεκριμένο πρωτάθλημα μπορεί να χαρακτηριστεί ως πλήρως επιτυχημένο, καθώς μπήκε στο τουρνουά χωρίς έλο και βγαίνει με 1583 διεθνές, ενώ ίσως έπαιξε και την πιο όμορφη κίνηση του πρωταθλήματος, όταν στην 19η κίνηση του τελευταίου γύρου «ανακάλυψε» το 19. Bh3.
Στους 4 βαθμούς επίσης, ισοβάθμησαν οι Γιάννης Χαιρέτης, Γιώργος Χαιρέτης και Γιάννης Μέμος. Μετά την άρση των ισοβαθμιών, ο Γιάννης Χαιρέτης κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην ηλικία κάτω των 18 ετών, ενώ το αργυρό κατέκτησε ο Γιώργος Χαιρέτης και το ασημένιο ο Γιάννης Μέμος. Την δεκάδα συμπλήρωσαν ισοβαθμώντας στους 3,5 βαθμούς οι Γιώργος Καλλέργης (8ος μετά από ένα πολύ καλό τουρνουά), Δημήτρης Νταγιαντάς (9ος) και Μανόλης Φασουλάς (10ος, διεκδικούσε το χάλκινο μετάλλιο μέχρι τον τελευταίο γύρο).
Στην τελετή λήξης, την απονομή στους 3 πρώτους νικητές έκανε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ανωγείων κ. Κονιός Δημήτρης, ο οποίος τίμησε με την παρουσία του την διοργάνωση και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό. Στους 3 νικητές κάτω των 18 ετών την απονομή έκανε ο πρωτεργάτης του Ανωγειανού σκακιού Μανόλης Φασουλάς.
Ας δούμε αναλυτικά τι έγινε στον τελευταίο γύρο, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον φοβερό και τρομερό Βίκτωρ Κορτσνόι:
1. FIDE MASTER Μαρής Ιωάννης – Νταγιαντάς Δημήτρης 1 – 0 (Γκαμπί της Βασίλισσας μη αποδεκτό, Σλαβική άμυνα D11)
Ο Γιάννης Μαρής, κερδίζοντας και στον έβδομο γύρο πέτυχε το απόλυτο 7/7 και κατέκτησε το πρωτάθλημα χωρίς να παραχωρήσει ούτε ισοπαλία. Είναι πολύ σημαντικό για τον ΣΟ Ανωγείων να έχει στις τάξεις του τον Γιάννη Μαρή, όχι μόνο ως παίχτη αλλά και ως πρώτο προπονητή του συλλόγου.
2. Νταγιαντάς Γιώργης – Λυράκης Σταύρος 0 – 1 (Άνοιγμα Ρέτι Α04)
Πολύ όμορφη παρτίδα, με μεγάλη ένταση. Σίγουρα η καλύτερη παρτίδα του Γιώργη στο τουρνουά, παρά την ήττα. Το 19.Bh3 ήταν μαγική στιγμή. Ο Σταύρος χρειάστηκε να επιστρατεύσει όλη την πείρα και την γνώση του στα φινάλε για να κερδίσει τελικά την παρτίδα με εντυπωσιακό τρόπο στο τέλος. Νίκη που του εξασφάλισε την 2η θέση και το ασημένιο μετάλλιο με 6 βαθμούς.
3. Νταγιαντάς Μανόλης – Φασουλάς Μανόλης 1 – 0 (Μη αποδεκτό γκαμπί της Βασίλισσας, Σλαβική Άμυνα D15)
Ο νικητής θα έπαιρνε την 3η θέση και το χάλκινο μετάλλιο. Αυτό το ήξεραν και οι δύο. Ως αποτέλεσμα η μάχη άναψε νωρίς καθώς και οι δύο παρατάξεις αναζητούσαν τη νίκη και μόνο. Τα μαύρα επιτέθηκαν πρώιμα. Η βασίλισσα τους αποκομμένη από το υπόλοιπο στράτευμα, έγινε στόχος ενός μακρόπνοου σχεδίου των λευκών για τον εγκλωβισμό της. Εν τέλει τα λευκά κατάφεραν να υλοποιήσουν το σχέδιο με όμορφο τρόπο και να παγιδεύσουν την μαύρη ντάμα κερδίζοντας την παρτίδα και την 3η θέση.
4. Χαιρέτης Γιώργος – Χαιρέτης Γιάννης ½ – ½ (Ρουί Λοπέζ C80)
Ισοπαλία ήταν το αποτέλεσμα στην αναμέτρηση των δύο αδερφών, με το οποίο και οι δύο έκλεισαν ένα επιτυχημένο τουρνουά που τους έφερε στην 1η και 2η θέση κάτω των 18 ετών.
5. Μέμου Ευαγγελία – Μέμος Γιάννης 0 – 1 (Σικελική Άμυνα, επιταχυνόμενος Δράκος Β34)
Με νίκη έκλεισε το τουρνουά του ο Γιάννης Μέμος, με την οποία έφτασε τους 4 βαθμούς και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο κάτω των 18 ετών.
6. Καλλέργης Γιώργης – Κονιός Χάρης 1 – 0 (Ινδική Άμυνα του Βασιλιά, βαριάντα Πετροσιάν Ε93)
Συναρπαστική παρτίδα, συγκέντρωσε αρκετούς θεατές κοντά της. Τα λευκά απέκτησαν υπεροχή από το άνοιγμα και ολοκλήρωσαν με μια εντυπωσιακή θυσιαστική επίθεση που κατέληξε σε ματ.
7. Σαλούστρος Κώστας – Κακαζιάνη Τζούλια 0 – 1 (Ιταλική Παρτίδα C50)
Σε κερδισμένο φινάλε οδήγησαν την παρτίδα τα μαύρα και πήραν τον πόντο, φτάνοντας στους 3 βαθμούς και στην 11η θέση στο πρωτάθλημα.
8. Σαλούστρου Δέσποινα – Μιρζάκ Βαλέρια 1 -0 (Ρουί Λοπέζ, βαριάντα αλλαγής C68)
Με μια όμορφη νίκη ολοκλήρωσε η Δέσποινα το μεστό τουρνουά που έκανε, συγκεντρώνοντας συνολικά 3 βαθμούς και κατακτώντας την 12η θέση.
9. Σφυρή Ολυμπία – Κονιός Γιώργος 1 – 0 (Ρουί Λοπέζ βαριάντα Κορντέλ C64)
Μαχητικά έπαιξε η Ολυμπία όλες τις παρτίδες της και αυτή η νίκη ήρθε ως επιστέγασμα των προσπαθειών της. Πολύτιμες εμπειρίες πήρε από την συμμετοχή του στο πρωτάθλημα ο μικρός Γιώργος Κονιός, ο οποίος ευχαριστιέται το παιχνίδι και αγωνίζεται με μεγάλη όρεξη. Σίγουρα το μέλλον θα τον βρει ισχυρότερο.
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΝΙΚΗΤΩΝ
Οι τρεις νικητές του τουρνουά, αμέσως μετά την απονομή δήλωσαν:
FM Γιάννης Μαρής (1η θέση): «Αγωνιστήκαμε σε ένα ευχάριστο περιβάλλον, ενώ το πρωτάθλημα είχε πολύ καλή οργάνωση και ο χώρος αγώνων ήταν καλός. Τα αφιερώματα στους σκακιστές και το υλικό που μοιράστηκε ήταν πολύ ενδιαφέροντα και έδωσαν άλλο χρώμα στην διοργάνωση. Από σκακιστική/αγωνιστική σκοπιά, πιστεύω πως παίχθηκαν ενδιαφέρουσες παρτίδες. Τις εξετάζω ήδη μία προς μία, κυρίως για το άνοιγμα, διότι φυσικά εκτός από τις δικές μου με ενδιαφέρουν και οι υπόλοιπες ως προπονητή της ομάδας. Θα τις εξετάσω και θα βγάλω χρήσιμα συμπεράσματα για τον καθένα. Ποια είναι τα δυνατά του σημεία, τι χρειάζεται να διορθωθεί. Θα κάνουμε σοβαρή δουλειά με τα παιδιά και αν δουλέψουν και εκείνα, οι δυνατότητες βελτίωσης που υπάρχουν είναι μεγάλες. Το πρωτάθλημα ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία και χαίρομαι που η ολοκλήρωση του συνέπεσε με την ολοκλήρωση της μεταγραφής μου στον ΣΟ Ανωγείων».
Σταύρος Λυράκης (2η θέση): «Ήταν ένα πολύ ωραίο πρωτάθλημα με πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Θέλω να δώσω συγχαρητήρια σε όλους, στο σύλλογο, στην ομάδα των Ανωγείων που είναι κάτι περισσότερο από ομάδα. Πάντοτε νιώθω σαν στο σπίτι μου στα Ανώγεια, καθότι και κοντοχωριανός».
Μανόλης Νταγιαντάς (3η θέση): «Πρώτα πρώτα θέλω να δώσω συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες, γιατί όλοι προσπάθησαν και όλοι μαζί πετύχαμε να έχουμε μια πολύ ευχάριστη διοργάνωση και να περάσουμε καλά. Συγχαρητήρια φυσικά θέλω να δώσω στον Γιάννη Μαρή και τον Σταύρο Λυράκη για την επιτυχία τους. Ο Γιάννης είναι πια μέλος της ομάδας, κάτι που μας κάνει όλους χαρούμενους. Στον Σταύρο θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους όλου του ΣΟ Ανωγείων, γιατί πραγματικά τίμησε με την παρουσία του το πρωτάθλημα μας και θέλουμε να του ευχηθούμε κάθε επιτυχία στις προσπάθειες του. Συγχαρητήρια επίσης στον Γιώργη Νταγιαντά, ο οποίος γίνεται ο 9ος χρονικά σκακιστής του συλλόγου που επιτυγχάνει διεθνή αξιολόγηση και μάλιστα γίνεται το 3ο έλο της ομάδας. Συγχαρητήρια στον Γιάννη Χαιρέτη, στον Γιώργο Χαιρέτη και τον Γιάννη Μέμο για την κατάκτηση των μεταλλίων στην κατηγορία κάτω των 18 ετών. Ένα ευχαριστώ οφείλουμε όλοι οι αγωνιζόμενοι και στον διαιτητή Μιχάλη Νταγιαντά ο οποίος ήταν πανταχού παρόν εξυπηρετώντας όλες τις ανάγκες μας και κάνοντας ότι περνάει από το χέρι του για να μας διευκολύνει. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω την Τζούλια διότι κάλυψε φωτογραφικά άλλη μια διοργάνωση ενώ έπαιζε ταυτόχρονα. Εκ μέρους όλου του ΣΟ Ανωγείων να ευχαριστήσω τον Δήμαρχο Ανωγείων κ. Μανόλη Καλλέργη και τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Κονιό Δημήτρη γιατί τίμησαν με την παρουσία τους το πρωτάθλημα μας στην τελετή έναρξης και λήξης αντίστοιχα.  Ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω επίσης στον Διενθνή Μετρ και προπονητή Ηλία Κουρκουνάκη για την σημαντική συμβολή του στα αφιερώματα που αφορούσαν τον Κέρες και τον Μπρονστάιν. Εύχομαι καλή επιτυχία στα επόμενα ατομικά τουρνουά που θα ακολουθήσουν αλλά και στο διασυλλογικό πρωτάθλημα της Γ Εθνικής που θα αγωνιστούμε».
Ακόμα μία διοργάνωση του ΣΟ Ανωγείων ολοκληρώθηκε με πλήρη επιτυχία. Συνεχίζουμε με τις προπονήσεις στα τμήματα των ακαδημιών. Συνεχίζουμε προωθώντας το σκάκι στο Δημοτικό Σχολείο Ανωγείων σε συνεργασία με τα Ιδρύματα Κασπάροβ (Kasparov Chess Foundation) και Νιάρχος (θα ακολουθήσει ξεχωριστή ανακοίνωση για αυτή την πολύ μεγάλη επιτυχία να είναι το Δημοτικό Σχολείο Ανωγείων ένα από αυτά που επιλέχθηκαν για την εφαρμογή του προγράμματος). Συνεχίζουμε αγωνιζόμενοι στα ατομικά τουρνουά και στο Διασυλλογικό. Συνεχίζουμε με το 4ο Διεθνές τουρνουά το καλοκαίρι του 2015… Συνεχίζουμε με πάθος για το σκάκι και αγάπη για την συλλογική προσπάθεια! Και η πόρτα μας είναι ανοιχτή σε όλους!
Η τελική βαθμολογία του πρωταθλήματος, έχει ως εξής:
1. Μαρής Γιάννης 7
2. Λυράκης Σταύρος 6
3. Νταγιαντάς Μανόλης 5
4. Νταγιαντάς Γιώργης 4
5. Χαιρέτης Γιάννης 4
6. Χαιρέτης Γιώργος 4
7. Μέμος Γιάννης 4
8. Καλλέργης Γιώργης 3,5
9. Νταγιαντάς Δημήτρης 3,5
10. Φασουλάς Μανόλης 3,5
11. Κακαζιάνη Τζούλια 3
12. Σαλούστρου Δέσποινα 3
13. Κονιός Χάρης 2,5
14. Μέμου Ευαγγελία 2,5
15. Μιρζάκ Βαλέρια 2
16. Σαλούστρος Κώστας 2
17. Σφυρή Ολυμπία 1,5
18. Κονιός Γιώργος 1

Βαθμολογία, Αποτελέσματα και Κληρώσεις, ΕΔΩ

2o Εσωτερικό ΣΟ Ανωγείων – Φωτορεπορτάζ 2ου γύρου

13 Οκτωβρίου, 2014

anogiachess "Ιδαίον Άντρον", Anogia, Bronstein, chess tournament, Chigorin, παγκόσμιο πρωτάθλημα, σικελική άμυνα, τουρνουά, Ανώγεια, Ανοίγματα, Κρήτη, Κορτσνόι, Κουρκουνάκης, Λάρσεν, Μπρονστάιν, Παγκόσμιοι πρωταθλητές, Ρέτι, Ρουί Λοπέζ, Ρουμπινστάιν, Ρούμπινστάιν, Σ.Ο. Ανωγείων, Στάιντς, Στάινιτς, Σκακιστικός Όμιλος Ανωγείων, Τσιγκόριν, Τσούκερτορτ, βιβλία, ιστορία, Keres, Korchnoi, Larsen, Rubinstein, Zukertort , , , , , , , , , , Σχολιάστε

Με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες παρτίδες συνεχίστηκε το 2ο Σκακιστικό Πρωτάθλημα Ανωγείων την Κυριακή 12 Οκτωβρίου. Μετά το πέρας του 2ου γύρου, μονάχα τρεις σκακιστές (Μαρής Γιάννης, Λυράκης Σταύρος και Νταγιαντάς Μανόλης) έχουν το απόλυτο 2/2, ενώ σε απόσταση αναπνοής, με 1,5/2 ακολουθούν άλλοι τρεις (Νταγιαντάς Δημήτρης, Χαιρέτης Γιάννης και Νταγιαντάς Γιώργης). Από τα αποτελέσματα του 2ου γύρου ξεχωρίζουν η νίκη του Δημήτρη Νταγιαντά επί του Μανόλη Φασουλά και η ισοπαλία μεταξύ Γιάννη Χαλκιά και Γιάννη Χαιρέτη, καθώς και η επικράτηση της Βαλέριας Μιρζάκ επί της Τζούλιας Κακαζιάνη. Ας δούμε αναλυτικά τι έγινε στην 2η αγωνιστική του πρωταθλήματος:
1. Χαιρέτης Γιώργος – FIDE MASTER Μαρής Ιωάννης 0 – 1 (Σικελική Άμυνα, βαριάντα Αλάπιν B22)
Την βαριάντα Αλάπιν επέλεξε ο μικρός Ανωγειανός σκακιστής εναντίον της Σικελικής Άμυνας του Γιάννη Μαρή. Παίχθηκε μια ενδιαφέρουσα παρτίδα, στην οποία τα μαύρα κατάφεραν με πολύ ενεργητικό παιχνίδι να εκμεταλλευτούν τις αδυναμίες στα λευκά τετράγωνα και να βγάλουν κερδισμένη θέση.
2. Λυράκης Σταύρος – Μέμος Ιωάννης 1 – 0 (Σύστημα Κόλλε D04)
Μια πολύ όμορφη παρτίδα παίχθηκε στην 2η σκακιέρα μεταξύ του Σταύρου και του Γιάννη, όπου τελικά τα λευκά έβγαλαν πλεονεκτικό φινάλε το οποίο και κέρδισαν.
3. Καλλέργης Γιώργης – Νταγιαντάς Μανόλης 0 – 1 (Ινδική Άμυνα του Βασιλιά/βαριάντα Μαρ ντε Πλάτα Ε97)
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες παρτίδες του γύρου και αρκετά θεαματική όπως συνήθως συμβαίνει στην Ινδική Άμυνα του Βασιλιά. Λευκά και μαύρα συναίνεσαν να μπουν στην Μαρ ντε Πλάτα, ενώ ο Γιώργης με οξύ επιθετικό παιχνίδι προσπάθησε να δημιουργήσει προβλήματα στον αντίπαλο του. Τα μαύρα αντέδρασαν σωστά, «έτρεξαν» την επίθεση τους στην πτέρυγα του βασιλιά η οποία αποδείχθηκε γρηγορότερη από την αντίστοιχη των λευκών στην πτέρυγα της βασίλισσας και τελείωσαν την παρτίδα με ένα όμορφο συνδυαστικό χτύπημα.
4. Χαλκιάς Ιωάννης – Χαιρέτης Ιωάννης ½ – ½ (Αγγλικός Ουραγκοτάγκος Α15)
Εδώ είχαμε μια εξαιρετικά αμφίρροπη μάχη, ήδη από την επιλογή του ανοίγματος, όπου έγινε μια προσπάθεια των δύο παιχτών να επιβάλλουν ο ένας στον άλλο τον τύπο της θέσης που επιθυμούσαν. Τα λευκά ξεκίνησαν με Ρέτι –Τσούκερτορτ (1 Nf3) και τα μαύρα εξεδήλωσαν την πρόθεση να πάνε σε σχηματισμούς Ινδικής του Βασιλιά, οπότε τα λευκά σε μια προσπάθεια να «βγάλουν» τον αντίπαλο τους από την προετοιμασία του έπαιξαν ένα πρώιμο b4, το οποίο καταχωρείτε ως αγγλικός ουραγκοτάγκος (είχε παιχθεί ήδη και c4). Το αποτέλεσμα αυτής της μάχης του ανοίγματος ήταν οι δύο παίχτες να μπουν σε άγνωστα μονοπάτια με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να «καταναλώσουν» πολύ χρόνο σκέψης (ο δε Γιάννης Χαλκιάς επειδή είχε μια αργοπορία στον δρόμο, είχε χάσει ήδη χρόνο από το ξεκίνημα της παρτίδας). Τα μαύρα κατάφεραν να ισορροπήσουν την θέση και να κρατήσουν την ισότητα μάλλον άνετα.
5. Κονιός Χάρης – Νταγιαντάς Γιώργης 0 – 1 (Ρουί Λοπέζ C60)
Στα «Ισπανικά πεδία» έδωσαν την μάχη τους ο Χάρης με τον Γιώργη με νικητή τον τελευταίο, ο οποίος βγήκε σε καλύτερο φινάλε.
6. Φασουλάς Μανόλης – Νταγιαντάς Δημήτρης 0 – 1 (Κλειστή Σικελική B23)
Εντυπωσιακή παρτίδα μεταξύ του Μανόλη και του Δημήτρη, κράτησε κομμένη την ανάσα αυτών που παρακολούθησαν την τελευταία φάση αυτής της μάχης, καθώς και οι δύο παρατάξεις απειλούσαν να κάνουν ματ. Η επίθεση του μικρού Ανωγειανού σκακιστή αποδείχθηκε γρηγορότερη και έτσι τα μαύρα κομμάτια έφτασαν πρώτα στον στόχο, ενώ η τελική εικόνα ματ πάνω στην σκακιέρα είναι εντυπωσιακή, καθώς ταυτόχρονα και τα λευκά απειλούν ματ αν είχαν το χρόνο της μιας κίνησης! Όπως είπε και ο Ταρτακόβερ το σκάκι είναι η τραγωδία του ενός τέμπο.
7. Σαλούστρου Δέσποινα – Σαλούστρος Κώστας 1 – 0 (Ρουί Λοπέζ, Άμυνα Βερολίνου C65)
Ενδοοικογενειακή μάχη είχαμε στην 7η σκακιέρα μεταξύ της Δέσποινας και του Κώστα με την Δέσποινα να είναι τελικά αυτή που πήρε τον βαθμό της νίκης μετά από όμορφη επίθεση στο αντίπαλο ροκέ.
8. Μιρζάκ Βαλέρια – Κακαζιάνη Τζούλια 1 – 0 (Ινδική Επίθεση του Βασιλιά Α07)
Παρτίδα με εντυπωσιακή ανατροπή, καθώς η Τζούλια έβγαλε κερδισμένη θέση, αλλά παρέβλεψε ματ σε μια κίνηση της αντιπάλου της, με αποτέλεσμα η Βαλέρια να βρεθεί νικήτρια κάνοντας έναν πολύ σημαντικό πόντο για την συνέχεια του πρωταθλήματος.
9. Σφυρή Ολυμπία – Μέμου Ευαγγελία 0 – 1 (Ινδική Επίθεση του Βασιλιά Α05)
Αγώνας μέχρις εσχάτων για την Ολυμπία και την Βαγγελιώ ο οποίος διήρκεσε 68 κινήσεις με τελική νικήτρια την Βαγγελιώ.
Ήδη από τον 2ο γύρο η μάχη άναψε για τα καλά. Η ποιότητα των παρτίδων ανεβαίνει και προμηνύεται μια συναρπαστική και αμφίρροπη μάχη για την συνέχεια. Ήδη τα ζευγάρια του 3ου γύρου προϊδεάζουν για το τι θα επακολουθήσει!
Η κλήρωση του 3ου γύρου, που θα διεξαχθεί την επόμενη Κυριακή 19 Οκτωβρίου στις 19:00, έχει ως εξής:
Μαρής Γιάννης – Λυράκης Σταύρος
Νταγιαντάς Μανόλης – Νταγιαντάς Δημήτρης
Χαιρέτης Γιάννης – Νταγιαντάς Γιώργης
Καλλέργης Γιώργης – Χαλκιάς Γιάννης
Μέμος Γιάννης – Μιρζάκ Βαλέρια
Μέμου Ευαγγελία – Χαιρέτης Γιώργος
Κονιός Χάρης – Σαλούστρου Δέσποινα
Κακαζιάνη Τζούλια – Φασουλάς Μανόλης
Σαλούστρος Κώστας – Σφυρή Ολυμπία

Ο 2ος γύρος του πρωταθλήματος, ήταν αφιερωμένος στον Μιχαήλ Ιβάνοβιτς Τσιγκόριν, υλικό σχετικό με τον οποίο μοιράστηκε σε σκακιστές και θεατές των παρτίδων.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

ΚΛΗΡΩΣΗ

 

 

 

2o Εσωτερικό ΣΟ Ανωγείων – φωτογραφίες από τον 1ο γύρο

7 Οκτωβρίου, 2014

anogiachess Anogia, books, Bronstein, chess tournament, Chigorin, παγκόσμιο πρωτάθλημα, τουρνουά, Ανώγεια, Διεκδικητές, Κρήτη, Κέρες, Κορτσνόι, Κουρκουνάκης, Λάρσεν, Μπρονστάιν, Παγκόσμιοι πρωταθλητές, Ρουμπινστάιν, Ρούμπινστάιν, Σ.Ο. Ανωγείων, Στάινιτς, Σκακιστικός Όμιλος Ανωγείων, Σοβιετική σχολή, Τσιγκόριν, Τσούκερτορτ, Τάρρας, Ταρτακόβερ, Υπερμοντέρνοι, Φωτογραφίες, Keres, Korchnoi, Larsen, Zukertort , , , , , , , , , , , , , , Σχολιάστε

Ξεκίνησε σήμερα στο εντευκτήριο του Σκακιστικού Ομίλου Ανωγείων, στο Δημαρχείο Ανωγείων, το 2ο Σκακιστικό Πρωτάθλημα του σωματείου μας με τις παρτίδες του 1ου γύρου.

Η τελετή έναρξης άρχισε στις 18:30 παρόντος του Δημάρχου Ανωγείων Μανόλη Καλλέργη, ο οποίος ευχήθηκε καλές παρτίδες σε όλους τους συμμετέχοντες και καλή επιτυχία σε κάθε δράση του συλλόγου, ενώ έπαιξε και την πρώτη κίνηση, στην πρώτη σκακιέρα, του FM Γιάννη Μαρή, ο οποίος αγωνιζόταν με τα λευκά εναντίον του Μανώλη Φασουλά. Για την ιστορία, η κίνηση που επέλεξε ο Γιάννης Μαρής και εκτέλεσε στην σκακιέρα ο Δήμαρχος Ανωγείων Μανόλης Καλλέργης ήταν 1.ε4.

Στην συνέχεια μοιράστηκε το υλικό για τον μεγάλο Πολωνό σκακιστή Γιόχαν Χέρμαν Τσούκερτορτ στον οποίο ήταν αφιερωμένος ο γύρος. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά μέσω της ιστοσελίδας του συλλόγου τον Διεθνή Μετρ, συγγραφέα και προπονητή Ηλία Κουρκουνάκη, ο οποίος προσφέρθηκε να βοηθήσει στα αφιερώματα που θα γίνουν. Μας έχει ήδη στείλει αναλύσεις για τον Κέρες και τον Μπρονστάιν, κάτι που αυξάνει κατακόρυφα την ποιότητα των συγκεκριμένων αφιερωμάτων που θα ακολουθήσουν. Ηλία, ευχαριστούμε από καρδιάς…

Ο διαιτητής της αναμέτρησης Μιχάλης Νταγιαντάς μίλησε στους παίχτες επί της διαδικασίας, ενώ Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος του σωματείου ευχαρίστησαν το Δήμαρχο Ανωγείων για την παρουσία του στην έναρξη του πρωταθλήματος και την στήριξη από τον Δήμο των δράσεων του συλλόγου.

Οι παρτίδες ξεκίνησαν στις 19:00 και υπήρξαν οι περισσότερες εξόχως μαχητικές.

Πολύ ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι η Άμυνα Αγίου Γεωργίου, ένα άνοιγμα που εμφανίζεται σπάνια σε τουρνουά, παίχθηκε όχι μία, αλλά δύο φορές σε αυτόν τον γύρο, από τον Σταύρο Λυράκη στη 2η σκακιέρα και τον Γιάννη Χαλκιά στην 4η. Και οι δύο σε δηλώσεις τους μετά το πέρας των παρτίδων εξήγησαν ότι πήραν την απόφαση κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους από το Ηράκλειο προς τα Ανώγεια για να τιμήσουν τον Tony Miles.

Αποτελέσματα 1ου γύρου:

1. FM Μαρής Ιωάννης – Φασουλάς Εμμανουήλ 1-0 (Ιταλική Παρτίδα/Ουγγρική Άμυνα)

2. Σαλούστρος Κώστας – Λυράκης Σταύρος 0-1 (Άμυνα Αγίου Γεωργίου)

3. Νταγιαντάς Μανόλης – Μιρζάκ Βαλέρια 1-0 (Ολλανδική Άμυνα/Βαριάντα Λένινγκραντ)

4. Νταγιαντάς Γεώργιος – Χαλκιάς Ιωάννης ½ – ½ (Άμυνα Αγίου Γεωργίου)

5. Μέμος Ιωάννης – Σφυρή Ολυμπία 1-0 (Άνοιγμα Ρουί Λοπέζ – Ισπανική 4 ίππων)

6. Κακαζιάνη Τζούλια – Χαιρέτης Γιώργος 0-1 (Ινδική Άμυνα του Βασιλιά)

7. Νταγιαντάς Δημήτρης – Κονιός Χάρης ½ – ½ (Άνοιγμα Μπένκο).

8. Μέμου Ευαγγελία – Καλλέργης Γιώργης 0-1 (Σικελική Άμυνα / Βαριάντα Σβεσνίκοβ)

9. Χαιρέτης Ιωάννης – Σαλούστρου Δέσποινα 1 – 0 (Ρουί Λοπέζ / Άμυνα Βερολίνου)

Ο πρώτος γύρος άφησε υποσχέσεις για καλό σκάκι, μαχητικότητα και αγωνία στην συνέχεια του πρωταθλήματος.

Η κλήρωση του 2ου γύρου, που θα διεξαχθεί την επόμενη Κυριακή 12 Οκτωβρίου στις 19:00, έχει ως εξής:

Χαιρέτης Γιώργος – Μαρής Γιάννης

Λυράκης Σταύρος – Μέμος Γιάννης

Καλλέργης Γιώργης – Νταγιαντάς Μανόλης

Χαλκιάς Γιάννης – Χαιρέτης Γιάννης

Κονιός Χάρης – Νταγιαντάς Γιώργης

Φασουλάς Μανόλης – Νταγιαντάς Δημήτρης

Σαλούστρου Δέσποινα – Σαλούστρος Κώστας

Μιρζάκ Βαλέρια – Κακαζιάνη Τζούλια

Σφυρή Ολυμπία – Μέμου Ευαγγελία

Chess – Results:

Κλήρωση

Αποτελέσματα

Βαθμολογία

Φωτογραφίες από τον πρώτο γύρο:

Ο ισχυρότερος σκακιστής που δεν έγινε ποτέ παγκόσμιος πρωταθλητής

15 Απριλίου, 2012

anogiachess Κέρες, Κορτσνόι, Παγκόσμιοι πρωταθλητές, Ρούμπινστάιν, ιστορία Σχολιάστε

Ολοκληρώθηκε η ψηφοφορία που «έτρεχε» εδώ και ένα μήνα, σχετικά με τον ισχυρότερο σκακιστή που δεν έγινε ποτέ παγκόσμιος πρωταθλητής. Ήρθε λοιπόν η ώρα, να «στεφθεί» ο ένας από τους μη εστεμμένους.
Νομίζω ότι ευθύς εξ αρχής η συγκεκριμένη μάχη ήταν υπόθεση τριών ονομάτων: Κορτσνόι, Ρουμπινστάιν και Κέρες συνέλεξαν τις περισσότερες ψήφους με την τελική σειρά κατάταξης να είναι η σειρά με την οποία αναφέρονται. Ο Βίκτωρ Λβόβιτς με 15 ψήφους, είναι κατά την γνώμη των αναγνωστών της σελίδας ο ισχυρότερος εκ των σκακιστών που έφτασαν μια ανάσα από το να γίνουν αλλά τελικά δεν έγιναν ποτέ παγκόσμιοι πρωταθλητές. Είναι θα έλεγα μια απολύτως λογική επιλογή. Πράγματι ο Κορτσνόι όχι μόνο   υπήρξε τεράστιος σκακιστής, αλλά καταφέρνει ακόμα και σήμερα, έχοντας ξεπεράσει τα 80 χρόνια του βίου του, να παίζει αξιοπρεπές – τουλάχιστον – σκάκι. Γεννημένος στο Λένινγκραντ στις 23 Μαρτίου του 1931, υπήρξε διεκδικητής του παγκοσμίου πρωταθλήματος για 10 φορές, από το 1962 έως το 1991. Δύο από αυτές, το 1978 και το 1981 έφτασε ως τον τελικό, όπου αντιμετώπισε και στις δύο περιπτώσεις τον Ανατόλι Κάρποβ. Είχε ήδη αυτομολήσει στη δύση (το 1976, στην Ολλανδία) και έτσι από τους δύο τελικούς δεν έλειψε η πολιτική «απόχρωση». Κι όχι μονάχα αυτή. Παραψυχολογία, υπνωτισμοί  και …γιαούρτια, δεν υπήρξαν σύμμαχοι του τρομερού Βίκτωρ. Ίσως αν έβρισκε την ψυχραιμία να ασχοληθεί μόνο με το σκάκι του, το αποτέλεσμα σε μια από τις δύο συναντήσεις να ήταν διαφορετικό. Κυρίως ο τελικός στο Μπάγκιο, καθώς ο δεύτερος στο Μεράνο ήταν μάλλον ένας καρποφικός μονόλογος. Όπως και να ‘χει ο Βίκτωρ Λβόβιτς υπήρξε για 30 χρόνια τουλάχιστον ένας εκ των κορυφαίων σκακιστών του κόσμου.
Στην δεύτερη θέση της ψηφοφορίας, με μονάχα μία  ψήφο διαφορά, ο Ακίμπα Ρουμπινστάιν. 14 ψήφοι για τον «μεγάλο Ακίμπα», η μία εκ των οποίων ήταν η δική μου.  Το σκέφτηκα πολύ, μεταξύ του Ρουμπινστάιν και του Κορτσνόι και το μόνο τελικά κριτήριο που υπερίσχυσε ήταν η μεγάλη αγάπη μου προς τον Ακίμπα. Έτυχε μικρό παιδί, στα πρώτα χρόνια που γνώρισα το σκάκι, να πέσουν στα χέρια μου κάποιες παρτίδες του και κάποια στοιχεία του βίου του και από τότε τρέφω μια μεγάλη συμπάθεια γι’ αυτόν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που ένα μικρό αφιέρωμα για τον «ραβίνο της κάισσας» αποτέλεσε την πρώτη ανάρτηση γι’ αυτό το ιστολόγιο. Μπορείτε να την διαβάσετε εδώ. Ο Ρούμπινστάιν ανέτρεψε τα δεδομένα της ζωής του για να μπορέσει να ασχοληθεί με το πάθος του. Έγινε κάποιος άλλος από αυτό που ήταν προγραμματισμένο να γίνει, γιατί πολύ απλά το ήθελε. Και μόνο γι’ αυτό θα έχει τον θαυμασμό και την εκτίμηση μου για πάντα. Όσο για το πόσο μεγάλος παίχτης υπήρξε, δεν χρειάζονται τα δικά μου λόγια.
Στην τρίτη θέση ο Παουλ Κέρες με 12 ψήφους. Ένας τεράστιος σκακιστής, για μένα ο ισχυρότερος του τουρνουά του 1948, όπως  είχαν τα πράγματα εκείνη τη στιγμή. Ίσως και ο πιο αδικημένους απ’ όλους τους υπόλοιπους οι οποίοι έμειναν με άδειο το κεφάλι.
«Το θύμα του Μποτβίνικ» θα μπορούσε να πει κανείς με δυο λέξεις. Αν έγιναν όλα έτσι όπως «κυκλοφορούν» δεν είχε καν επιλογή. Το «χάνεις κάθε φορά που θα συναντηθείς με τον Μποτβίνικ ή δεν ξαναπαίζεις σκάκι» δεν είναι δίλημμα. Είναι μονόδρομος. Μα είναι τόσο δύσοσμη αυτή η ιστορία που δεν θα ήθελα να ασχοληθώ περισσότερο μαζί της. Τουλάχιστον όχι αυτό το βράδυ. Ίσως κάποια άλλη στιγμή. Ή ας το  κάνει όποιος έχει διάθεση στα σχόλια.
Από εδώ και κάτω αρχίζουν οι εκπλήξεις. Περίμενα στην τέταρτη θέση έναν εκ των Μπροστάιν και Τάρρας, αλλά τελικά την κατέκτησε ο Μιχαήλ Ιβάνοβιτς Τσιγκόριν. Κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα, καθώς μια δόση τσιγκορινομανίας την έχω και ‘γω (και κάπου εδώ σταματάει οποιαδήποτε άλλη ομοιότητα μου με τον Ταλ).
Ο Μιχαήλ Ιβάνοβιτς  γεννήθηκε το 1850 στην Αγία Πετρούπολη και πέθανε το 1908. Θεωρείται από ορισμένους ως ο πρόδρομος της Σοβιετικής σχολής.  Άργησε να μάθει σκάκι (στα 16 του), ενώ αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά σ’ αυτό, μετά τα 24.
Υπήρξε ο πρώτος διεκδικητής του παγκοσμίου τίτλου απέναντι στον Στάινιτς. Αναμετρήθηκαν 2 φορές.  Πρώτα το 1889, όπου ο Στάινιτς επικράτησε με σκορ 10,5 – 6,5 και δεύτερη φορά το 1892 όπου και πάλι ο Στάινιτς επικράτησε με 12,5 – 10,5. Καθοριστική στο δεύτερο παιχνίδι ήταν η τελευταία παρτίδα, όπου ο Τσιγκόριν «έβγαλε» κερδισμένη θέση, αλλά με εκείνο το 32.Bb4 πραγματοποίησε την μεγαλύτερη ίσως «πατάτα» στην ιστορία του παιχνιδιού, επιτρέποντας στον Στάινιτς ένα απλό ματ.
Ο Τσιγκόριν ήταν θιασώτης του τακτικού παιχνιδιού, την ώρα που ο Στάινιτς έθετε τις βάσεις της στρατηγικής σχολής στο σκάκι. Η μάχη τους, πέρα από όλα τα άλλα, ήταν και μια θεωρητική μάχη.
Στο οξύ, περίπλοκο, δυναμικό παιχνίδι, ο Τσιγκόριν ήταν σαφώς ανώτερος από τους σύγχρονους του. Ο Κασπάροβ θεωρεί ότι το παιχνίδι του προαναγγέλλει αυτό του Αλιέχιν. Την ίδια ώρα ο Στάινιτς θεμελίωνε και δοκίμαζε στην πράξη τους κανόνες του στρατηγικού παιχνιδιού, κάτι που οι τακτικοί παίχτες της εποχής δεν κατανοούσαν καθόλου, με αποτέλεσμα να τους δημιουργεί στρατηγικές αδυναμίες που ο ίδιος ήξερε να αξιοποιεί, ενώ από την άλλη πολλοί από τους συνδυασμούς των τακτικών παιχτών δεν πετύχαιναν απέναντι στον Στάινιτς, ακριβώς διότι ήξερε να στήνει στρατηγικά τη θέση του, με αποτέλεσμα να μην έχει αδυναμίες.
Στο σημείο αυτό, ας αφήσω τον ίδιο τον Στάινιτς να «μιλήσει» για το πως είδε αυτές του τις αναμετρήσεις με τον Τσιγκόριν:
«Αυτή ήταν μια αναμέτρηση ανάμεσα σ’ έναν παλαιό μετρ της νέας σχολής (εννοεί τον εαυτό του) και έναν νέο μετρ της παλαιάς σχολής (εννοεί τον Τσιγκόριν). Και η νέα σχολή κέρδισε, παρ’ όλη την προχωρημένη ηλικία του μετρ. Ο νέος μετρ της παλαιάς σχολής (αναφέρεται βέβαια στην ρομαντική σχολή) θυσίαζε πιόνια και κομμάτια. Ο παλαιός μετρ της νέας σχολής προχώρησε ακόμα παραπέρα – θυσίασε ολόκληρες παρτίδες, για να δείξει πώς ακριβώς εννοούσε τις ορθές στρατηγικές αρχές».
Μια πάρα πολύ ωραία ανάρτηση με θέμα τον Μιχαήλ Ιβάνοβιτς υπάρχει στο Σκακιστικό Καφενείο. Πρόκειται για τις αναμνήσεις της κόρης του, απ’ τον πατέρα της. Όσοι δεν το έχετε κάνει, διαβάστε την εδώ.
 Ακόμα μια έκπληξη στην 5η θέση, την οποία κατέκτησε με 5 ψήφους ο Γιόχαν Χέρμαν Τσούκερτορτ.
 Ο  Τσούκερτορτ είναι μια σχεδόν μυθική μορφή για το σκάκι. Σε αυτό συντείνουν και οι συνθήκες του βίου του. Γεννήθηκε στην Πολωνία το 1842 και πέθανε το 1888 από εγκεφαλική αιμορραγία, πάνω στη σκακιέρα, την ώρα που αγωνιζόταν, σε ηλικία 46 ετών.
Στην καταγωγή του οι ιστορικοί του σκακιού συγκλίνουν ότι ήταν Πρωσοπολωνοεβραίος. Σπούδασε χημεία και φυσιολογία, παίρνοντας διδακτορικό ιατρικής (όπως ισχυριζόταν ο ίδιος τουλάχιστον) στο Μπρεσλάου.
Η σκακιστική ακμή του τοποθετείται στα χρόνια 1870 ως 1886, όπου θεωρούνταν μαζί με τον Στάινιτς οι κορυφαίοι στον κόσμο.
Το 1883 θριάμβευσε στο τουρνουά του Λονδίνου, το ισχυρότερο ως τότε, αφήνοντας 3 βαθμούς πίσω τον Στάινιτς. Μετά από αυτό, υπήρξε η σκέψη να παίξουν αυτοί οι δύο ένα ματς για το παγκόσμιο πρωτάθλημα (το πρώτο επίσημο ματς που έγινε για το παγκόσμιο πρωτάθλημα). Ορίστηκε για το 1886, όμως εκείνη τη χρονιά ο Τσούκερτορτ κλήθηκε να υπηρετήσει στον Αυστροουγγρικό πόλεμο. Τραυματίστηκε στη μάχη και παρασημοφορήθηκε όχι μια, αλλά 7 φορές (ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονταν ο ίδιος)
Επέστρεψε για το ματς με τον Στάινιτς. Είχε αποκτήσει όμως μόνιμο νευρολογικό πρόβλημα. Ξεκίνησε εντυπωσιακά το ματς προηγούμενος με 4-1!. Παρόλα αυτά, όσο προχωρούσαν οι παρτίδες, τόσο περισσότερο ο Τσούκερτορτ κατέρρεε και έχασε τελικά με 12,5 – 7,5.
 Μετά την ήττα η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε. Και ο ίδιος δεν μπορούσε να το χωνέψει. Ο γιατρός του, του τόνισε κατηγορηματικά ότι πρέπει να σταματήσει το σκάκι. Ο Γιόχαν Τσούκερτορτ δεν θέλησε ούτε να το σκεφτεί. Έτσι, δύο χρόνια μετά πέθανε πάνω στη σκακιέρα.
Πρόσφατα ξεκίνησε μια προσπάθεια αποκατάστασης του τάφου του. Ο Τσούκερτορτ είναι θαμμένος στο Brompton Cemetery του Λονδίνου, αλλά ο τάφος είχε καλυφθεί από χόρτα και χώμα.
Και η αθάνατη του:
Ακολουθούν με τις ίδιες ψήφους (4) ο Δρ. Ζίγκμπερ Τάρας και ο Νταβίντ Μπρονστάιν.
Για τον δόκτορα από την Νυρεμβέργη θεωρώ πώς ο κυριότερος λόγος που δεν κατέκτησε το στέμμα ήταν η αναβλητικότητα του να προκαλέσει τον Λάσκερ όταν ήταν ακόμα στην ακμή του. Το 1903, όταν τελικά το έκανε μετά την μεγάλη του νίκη στο τουρνουά του Μόντε  Κάρλο, κατάφερε να τραυματιστεί σε παγοδρομία με αποτέλεσμα το ματς (είχε οριστεί για το 1904) να αναβληθεί, ενώ το 1908 ο Τάρρας ήταν ήδη 46 ετών. Οι χρυσές μέρες είχαν παρέλθει. Εκεί που έπρεπε να είχε διεκδικήσει το πρωτάθλημα πριν 14 χρόνια, έφτασε να το κάνει τώρα. Όμως ο Λάσκερ ήταν σε διαστημική τροχιά, την ώρα που η άμαξα του Τάρρας είχε αρχίσει να ασθμαίνει. Ο Λάσκερ επιβλήθηκε εύκολα με 10,5 – 5,5.
Ο Νταβιντ Μπρονστάιν έφτασε ως τον τελικό το 1951. Απέναντι του είχε τον Μιχαήλ Μποτβίνικ. Ο Μπρονστάιν δεν κατάφερε να πάρει τον τίτλο παρότι δεν έχασε το ματς. Ο «πατριάρχης»  διατήρησε τον τίτλο του, όπως όριζαν οι κανονισμοί, παρ’  ότι το ματς έληξε ισόπαλο.
Στην τελευταία θέση με 1 ψήφο ο Έφιμ Μπογκολιούμποβ.
Ο  Μπογκολιούμποβ υπήρξε από τους ισχυρότερους σκακιστές των αρχών του περασμένου αιώνα. Ειδικά στο διάστημα 1920 – 1935 θεωρούνταν από τους κορυφαίους στον κόσμο. Τα αναφέρω όλα αυτά καθώς δέχτηκα «επίθεση» από φίλο γιατί τον συμπεριέλαβα στην ψηφοφορία: «Μα καλά τον Μπόγκο; Κι άφησες έξω τον Μάρσαλ;»  Πράγματι για τον Μάρσαλ έχει δίκιο. Ο οποίος είναι και προσωπική μου συμπάθεια. Θα έπρεπε να τον έχω συμπεριλάβει.
Υπάρχει ένα  ωραίο «ανέκδοτο» με τον Αλιέχιν και τον Μπόγκο, από τον οποίο δεν έλειπε η αυτοπεποίθηση (χαρακτηριστικό είναι ότι έχει πει «Όταν έχω τα λευκά, κερδίζω γιατί έχω τα λευκά. Όταν έχω τα μαύρα, κερδίζω γιατί είμαι ο Μπογκολιούμποβ»).
Οι συνεχείς αναμετρήσεις  τους με τον Αλιέχιν είχαν δημιουργήσει μια αντιπαλότητα, ενώ δεν έλλειπαν και ο εκατέρωθεν αντεγκλήσεις.
Σε κάποιο τουρνουά, σε ένα πηγαδάκι, ο Μπογκολιούμποβ μη χάνοντας την ευκαιρία, κάτι πάλι ξεστόμισε για τον Αλιέχιν και ένας δημοσιογράφος που ήταν παρόν, έτρεξε να το προφτάσει στον Αλιέχιν, σίγουρος ότι θα βγάλει θέμα.
Ο Αλιέχιν, αφού τον άκουσε, αντί για άμεση απάντηση, σκαρφίστηκε ένα όνειρο και του λέει: «Θέλω να σου περιγράψω ένα όνειρο που είδα χθες το βράδυ. Είδα, που λες, ότι πέθανα και στην πύλη του παραδείσου με περίμενε ο Άγιος Πέτρος, ο οποίος με ρώτησε τι ήμουνα εκεί κάτω στη γη, όσο ήμουν ζωντανός. Του απάντησα μετρ και παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι. Τότε μου είπε: «Λυπάμαι κύριε μου, αλλά, ξέρετε, σε όλους τους μετρ στο σκάκι απαγορεύεται η είσοδος στον παράδεισο» και μου έδειξε το δρόμο για την κόλαση. Θλιμμένος, γύρισα να φύγω, όταν ξαφνικά πήρε το μάτι μου μέσα στον παράδεισο τον Μπογκολιούμποβ να κάθεται μακάριος. Επέστρεψα να διαμαρτυρηθώ στον Άγιο Πέτρο, λέγοντας του: «Μου είπατε ότι οι μετρ στο σκάκι δεν μπαίνουν στον παράδεισο. Εγώ όμως βλέπω μέσα τον Μπογκολιούμποβ». Τότε ο Άγιος Πέτρος γέλασε και μου είπε: «Μα, ο Μπογκολιούμποβ δεν είναι μετρ. Απλώς νομίζει ότι είναι!».
 Τα αναλυτικά αποτελέσματα της ψηφοφορίας: (περιμένω ιδέες για την επόμενη).
Γιόχαν Χέρμαν Τσούκερτορτ 8.2%  (5 votes)

Μιχαήλ Ιβάνοβιτς Τσιγκόριν 9.84%  (6 votes)

Ζίγκπερτ Τάρρας 6.56%  (4 votes)

Ακίμπα Ρουμπινστάιν 22.95%  (14 votes)

Έφιμ Μπογκολιούμποβ 1.64%  (1 votes)

Πολ Κέρες 19.67%  (12 votes)

Νταβίντ Μπρονστάιν 6.56%  (4 votes)

Βίκτωρ Λβόβιτς Κορτσνόι 24.59%  (15 votes)

Total Votes: 61

Uncrowned King: Ακίμπα Ρουμπινστάιν

24 Ιανουαρίου, 2012

anogiachess Ρούμπινστάιν, ιστορία 4 Σχόλια

ΑΚΙΜΠΑ ΡΟΥΜΠΙΝΣΤΑΪΝ
Δυο βραδιές στο Λοτζ

Στα 1901,το Λοτζ ήταν κάτι σαν σκακιστική πρωτεύουσα της Πολωνίας. Εκεί ζούσε ο ισχυρότερος παίχτης και πρωταθλητής της χώρας. Ο Σάλβε.

Στο καφενείο «Το Σκάκι», που ήταν ουσιαστικά η σκακιστική λέσχη της πόλης, ο Σάλβε παρέδιδε μαθήματα της τέχνης του, ενώ σκακιστές όλων των επιπέδων δημιουργούσαν κάθε μέρα ένα σκακιστικό πανηγύρι.
Ένα βράδι εκείνης της χρονιάς, η πόρτα του καφενείου άνοιξε και εμφανίστηκε στην είσοδο η μορφή ενός άγνωστου νέου. Οι θαμώνες τον καλωσόρισαν, κι άρχισαν τις ερωτήσεις. Ο νέος ήταν παθολογικά ντροπαλός. Κόμπιαζε καθώς μιλούσε. Οι συλλαβές έβγαιναν μια μια από το στόμα του, ενώ μεσολαβούσαν ήχοι – σχεδόν σαν λυγμοί. Τελικά κατάφερε να τους πει ότι έμαθε σκάκι πριν τρία χρόνια, στα 16 του. Μαγεύτηκε από το παιχνίδι και τον έφερε ως εδώ η επιθυμία του να γνωρίσει αυτό το σκακιστικό στέκι και βέβαια τον Σάλβε. Του πρότειναν να καθίσει.
Ο νεαρός έβλεπε με δέος και τρόμο τον Σάλβε να μετακινεί τα κομμάτια πάνω στη σκακιέρα. Ούτε που θα τολμούσε να καθίσει απέναντι του. Εκείνη τη μέρα δεν έπαιξε με κανέναν. Το επόμενο βράδι ήταν πάλι εκεί. Και το μεθεπόμενο. Τελικά, βρήκε το κουράγιο να παρακαλέσει έναν από τους πιο αδύναμους παίχτες να παίξει μαζί του.
«Μόνο μια χάρη» ψέλλισε συνεσταλμένα «…αν γίνεται, να παίξετε χωρίς τον έναν πύργο σας, γιατί…»
«Εντάξει,κανένα πρόβλημα», του απάντησε ο άλλος και κάθισαν στο τραπέζι. Ο νεαρός έχασε. Για αρκετές βδομάδες ήταν κάθε βράδι στο καφενείο, έψαχνε αδύναμους παίχτες, τους ζητούσε να παίξουν με υλικό λιγότερο και έχανε.
Μετά από μερικές βδομάδες, εξαφανίστηκε από το καφενείο.
Έλλειψε για αρκετό καιρό. Κάποιους μήνες.
Αμφιβάλλω αν κανείς στο καφενείο αισθάνθηκε την απουσία του.
Μια βραδιά, η πόρτα του καφενείου άνοιξε και πάλι και το ίδιο απρόσμενα, όπως και την πρώτη φορά, εμφανίστηκε ο ίδιος νέος.
Τώρα έδειχνε λίγο πιο σταθερός στις κινήσεις και την ομιλία του. Λίγα λεπτά αφότου μπήκε, ο Σάλβε τέλειωσε την παρτίδα που έπαιζε.
Προς μεγάλη έκπληξη όλων, ο νέος τράβηξε την καρέκλα του ως το τραπέζι του πρωταθλητή και του ζήτησε να παίξουν.
Μια βουή από κουβέντες και σχόλια που αναμείχθηκαν πλημμύρισε το καφενείο.
«Αυτός δεν είναι ο μαζέτας που τον κερδίζουν όλοι, ακόμα και χωρίς τους πύργους τους;»
«Ναι αυτός είναι. Και τι κάνει τώρα… ζητά απ’ τον Σάλβε να παίξουν;»
«Θα γελάσουμε με την ψυχή μας απόψε…»
Πράγματι, στο τέλος τις παρτίδας τα στόματα στο καφενείο ήταν ορθάνοιχτα, αλλά ήχος γέλιου στην αίθουσα δεν ακουγόταν.
Ο παράξενος και ντροπαλός νεαρός, ο Ακίμπα Ρουμπινστάιν, είχε νικήσει τον Σάλβε!
Ο ραβίνος της …Κάισσας

Ο Ακίμπα γεννήθηκε το 1882 στην πόλη Σταβίσκι της Πολωνίας. Ήταν το 12ο παιδί της φτωχής οικογένειας ενός δασκάλου. Οι γονείς του τον προόριζαν για ραβίνο. Πράγματι ο Ακίμπα έγινε σπουδαστής του Ταλμούδ. Τα πράγματα όμως στην ζωή, συχνά συμβαίνουν διαφορετικά από τον αρχικό προγραμματισμό τους. Βλέπετε, μια άλλη … «θεότητα» είχε επιλέξει για δικό της ασκητή τον Ακίμπα. Και η «θεότητα» τούτη, ξέρει τον τρόπο να μαγεύει τους πιστούς τους.

Η Κάισσα «εμφανίστηκε» στον Ακίμπα όταν ήταν 16 ετών. Το πάθος του νεαρού με τα ασπρόμαυρα τετράγωνα μπορεί να περιγραφεί μόνο με μία λέξη: Έρωτας.
Τρία χρόνια μετά,  ο έρωτας είχε φουντώσει τόσο, που ο ντροπαλός και συνεσταλμένος Ακίμπα, βρήκε τη δύναμη να σπάσει τα δεσμά του και να τον ακολουθήσει. Εγκατέλειψε την πόλη του και το ταλμούδ και εγκαταστάθηκε στο Λοτζ για να υπηρετήσει το σκάκι. Γι’ αυτόν πλέον, δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Τους μήνες που μεσολάβησαν από την πρώτη ως τη δεύτερη επίσκεψη του στο καφενείο, είχε απομονωθεί και μελετούσε μόνος του.
Ο Ακίμπα δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε σκακιστική ιδιοφυία και το γνώριζε και ο ίδιος. Δεν ήταν ας πούμε Φίσερ, Ταλ, Κασπάροβ, Αλιέχιν, Λάσκερ, Καπαμπλάνκα. Παρεμπιπτόντως ο τεράστιος Κουβανός είχε πει κάποτε: «Με μια ματιά σε μια θέση, ξέρω τα πάντα. Τι έχει ήδη συμβεί. Τι πρόκειται να συμβεί. Εσείς χρειάζεται να το υπολογίσετε. Εγώ το ξέρω». Όσο και αν φαίνεται αλαζονικό, προσεγγίζει πραγματικά την ικανότητα του Καπαμπλάνκα, αλλά και των άλλων σκακιστών που ανέφερα, και αρκετών ακόμα. Όλων αυτών δηλαδή που θα τους χαρακτηρίζαμε σκακιστικές ιδιοφυίες (αν και ο Φίσερ δεν θα το δεχόταν αυτό, καθώς έλεγε ότι: «Ο Κασπάροβ, ναι, είναι πράγματι σκακιστική ιδιοφυία. Εγώ όμως δεν είμαι. Είμαι ιδιοφυία σκέτο. Με ότι και αν είχα ασχοληθεί το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Έτυχε να επιλέξω το σκάκι» Τι να κάνουμε, οι περισσότεροι παγκόσμιοι πρωταθλητές δεν είχαν σχέση με την μετριοφροσύνη. Ίσως γι’ αυτό και να έγιναν τέτοιοι).
Ο Ρούμπινσταϊν λοιπόν, δεν ήταν έμφυτο ταλέντο. Δεν είχε φυσική κλίση προς το σκάκι. Δεν ήταν όλα απλά γι’ αυτόν, σαν κάτι να ανάβλυζε από μέσα του, σαν μια προέκταση του εαυτού του, κάτι τέλοσπάντων που να του συνέβαινε φυσικά. Όχι, ήταν ένας ακούραστος εργάτης της τέχνης του. Ένας πιστός δίχως όρια. Ένας άνθρωπος που έπρεπε να μοχθήσει για να φτάσει εκεί που τα ταλέντα έφταναν (όχι χωρίς κόπο βέβαια) με πιο απλό τρόπο.
Ο Ριχάρδος Ρέτι, στο κλασικό πια βιβλίο του, «Μοντέρνες ιδέες στο σκάκι» (εκδόσεις Κέδρος) περιγράφει πολύ καλύτερα από μένα αυτό το γεγονός, οπότε ας του δώσω το λόγο:
«Στον Ρούμπινσταϊν δεν βλέπουμε ένα έμφυτο ταλέντο που αποκαλύπτεται χωρίς προσπάθεια από τη μεριά του κατόχου του, αλλά έναν πνευματικό αγωνιστή, που με μοναδική και βαθιά αφοσίωση στο έργο του, δαμάζει τις δυσκολίες που του παρουσιάζονται. Ο Ακίμπα είναι ο τύπος του άνδρα που ζει μόνο για το έργο που ο ίδιος έχει επιβάλει στον εαυτό του, ένας πραγματικός ασκητής…».
Αυτό το γεγονός «έβγαινε» στο στυλ παιχνιδιού του Ακίμπα.
Το παιχνίδι του χαρακτηρίζεται από απλότητα και καθαρότητα. Τίποτε δεν είναι περιττό στον Ρούμπινσταϊν. Τα πάντα αναπτύσσονται με έναν τρόπο φυσικό. Απλό και θαυμαστό ταυτόχρονα. Οι «κατασκευές» του δεν έχουν τίποτα το εξεζητημένο. Τους αρκεί η απλότητα της τελειότητας τους. Λιτή, απέριττη αρχιτεκτονική. Γλυπτική, πες, καλύτερα.

Ο Ακίμπα προσέφερε πάρα πολλά στην θεωρία του σκακιού. Χωρίς να γράφει θεωρητικά άρθρα. Μόνο με το παιχνίδι του. Δεν «μίλαγε», δεν έγραφε γι’ αυτό. Ίσως από φόβο ότι τα λόγια και τις λέξεις δεν μπορούσε να τις χειριστεί με τον ίδιο τρόπο όπως τα κομμάτια. Θα χάλαγαν την μαγεία της τέχνης του. Αυτός ήταν ένας καλλιτέχνης σκακιστής. Τίποτα άλλο. Τι σημασία έχουν τα λόγια; Όπως ένας απλός, ταπεινός τεχνίτης, συνειδητός υπηρέτης της τέχνης του, δούλευε τα δημιουργήματα του και σιωπούσε γι’ αυτά. Ήξερε ότι είχε κάνει ήδη το χρέος του στην Κάισσα, ήξερε ότι είχε «ιερουργήσει» πάνω στην σκακιέρα. Δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο. Θα ήταν περιττό. Και κάθε περιττό στοιχείο είχε εξοστρακιστεί από την τέχνη του Ακίμπα.

Εκτός από τις καινοτομίες του στα ανοίγματα, μας έδειξε πως πρέπει να χειριζόμαστε τις κλειστές θέσεις. Ο Στάινιτς ήταν βέβαια ο πρώτος  που «μίλησε» για το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά έχω την εντύπωση ότι αυτό αποκρυσταλλώθηκε στην πρακτική του Ακίμπα. Ο Ρούμπινσταϊν, στις κλειστές θέσεις, τοποθετούσε τα κομμάτια του με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι κατάλληλα τοποθετημένα, όχι εκείνη τη στιγμή, αλλά τη στιγμή που θα άνοιγε η θέση. Κάτι τέτοιο, μπορεί να είναι τώρα δεδομένο για κάθε σκακιστή, την εποχή εκείνη όμως δεν ήταν ακόμα καθαρά κατανοητό παρά την επικράτηση της κλασικής σχολής. Ήταν επίσης ο πρώτος που συνέδεσε τον τύπο των ανοιγμάτων που χρησιμοποιούσε με τα είδη των φινάλε που προκύπτουν. Σήμερα κάτι τέτοιο είναι επίσης δεδομένο. Τότε δεν ήταν. Το πλέον εντυπωσιακό όμως στον Ρούμπινσταϊν ήταν η άφθαστη τεχνική στα φινάλε.
Συχνά ο Ακίμπα κατηγορήθηκε ότι έπαιζε μόνο συγκεκριμένα ανοίγματα και κυρίως γκαμπί της βασίλισσας.
Ο Ριχάρδος Ρέτι έχει την απάντηση και εδώ: «Ο Ακίμπα δεν είναι ένας άνθρωπος για όλες τις δουλειές. Δεν είναι ένας βιρτουόζος, αλλά μάλλον ένας ιερέας της τέχνης του. Δεν μπορεί να διδάσκει την μια στιγμή την μια θρησκεία και την άλλη στιγμή μιαν άλλη. Δεν μπορεί ο Ρούμπινσταϊν για να ευχαριστήσει το κοινό ή για να δείξει ότι έχει μεγάλο ρεπερτόριο, να παίξει οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που του υπαγορεύει η πεποίθηση του».
Το γκαμπί της βασίλισσας δεν ήταν απλώς ο σκακιστικός βίος του Ακίμπα. Ήταν ο βίος του.
Η πορεία του στον διεθνή σκακιστικόστίβο
Ο Ακίμπα δίνει σιμουλτανέ

Μετά την νίκη του στην παρτίδα επί του Σάλβε, διοργανώθηκε ένα ματς μεταξύ τους, το οποίο έληξε ισόπαλο. Ακολούθησε άλλο ένα, στο οποίο ο Ρούμπινσταϊν νίκησε. Αν δεν ήταν ήδη ο κορυφαίος παίχτης στην Πολωνία, τότε τουλάχιστον ήταν ισάξιος του Σάλβε.

Έτσι ξεκίνησε η διεθνής καριέρα του. Πολλές και μεγάλες επιτυχίες σημειώθηκαν μέχρι το 1912. Εκείνη όμως η χρονιά ήταν ανεπανάληπτη. Πήρε μέρος σε 5 πανίσχυρα διεθνή τουρνουά και τα κέρδισε όλα! Το 1912 ονομάστηκε «έτος Ρούμπινστάιν». Όλος ο κόσμος περίμενε τώρα να προκαλέσει τον Εμμάνουελ Λάσκερ σε ματς για το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Παρά την έμφυτη ντροπαλοσύνη του και τον κλειστό γενικά χαρακτήρα του, ο Ακίμπα το έκανε. Ο Λάσκερ δέχθηκε και έτσι το ματς ορίστηκε για το φθινόπωρο του 1914.
Δυστυχώς όμως ο «μεγάλος Ακίμπα» (έτσι τον χαρακτηρίζει ο Κασπάροβ στον πρώτο τόμο του εξαιρετικού έργου του «Οι μεγάλοι προκάτοχοι μου») έπεσε θύμα ενός «συνδυασμού» και έγινε ματ, πριν καθίσει στην σκακιέρα απέναντι στον Λάσκερ.
Καταρχήν, σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα (κάτι για το οποίο προϊδέαζε ο χαρακτήρας του και η γενικότερη στάση του) έκαναν την εμφάνιση τους (αργότερα εξελίχθηκαν σε διανοητική ασθένεια). Δεν εμφανίστηκαν όμως μόνον αυτά. Έκανε την εμφάνιση του και ο Καπαμπλάνκα, η σκακιστική ιδιοφυία από την Κούβα, που πρόβαλε ως νέος διεκδικητής. Προσθέστε και τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο και θα δείτε γιατί το ματς αυτό δεν έγινε τελικά ποτέ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και κανένα άλλο ματς για το παγκόσμιο πρωτάθλημα, μέχρι το 1921, όταν τελικά ο «Κάπα» εκθρόνισε τον Λάσκερ μετά από 27 χρόνια.
Ο Ακίμπα δεν ήταν σε καλή ψυχολογική κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά βρήκε το σθένος να προκαλέσει τον νέο παγκόσμιο πρωταθλητή.
Ο Καπαμπλάνκα δέχθηκε και έτσι φάνηκε ότι επιτέλους ο Ακίμπα θα έπαιζε ένα ματς για το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Όμως δυστυχώς, ούτε αυτή τη φορά το ματς έγινε. Ο Ακίμπα δεν βρήκε χρηματοδότες για το παιχνίδι. (Ο Λάσκερ μετά από αγώνες χρόνων είχε καταφέρει να φέρει κάπως τον επαγγελματισμό στο σκάκι, τουλάχιστον στο κορυφαίο επίπεδο. Για τους παγκόσμιους πρωταθλητές πια, προβλεπόταν αμοιβή. Βέβαια δεν αναλάμβανε καμιά ομοσπονδία κάτι τέτοιο ακόμα, αλλά έπρεπε ο κάθε παίχτης να βρει χορηγούς.)

Κανένας, φαίνεται, δεν πίστευε πια στον Ακίμπα. Σε όλους φαινόταν κουτσό άλογο. Κρίμα, γιατί παρ’ ότι η ασθένεια του χειροτέρεψε και υπονόμευε συνεχώς την αυτοπεποίθηση του, ο Ρούμπινστάιν κατάφερε μέχρι το 1932 που εγκατέλειψε το αγωνιστικό σκάκι, να είναι μέσα στους κορυφαίους.

Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, ως το θάνατο του το 1961, τα πέρασε στο Βέλγιο, με την οικογένεια του.
Αυτός ο τεράστιος παίχτης, δεν έπαιξε καν τελικό. Έμεινε στην ιστορία ως ο uncrowned king, ο βασιλιάς δίχως στέμμα. Δεν πειράζει. Δεν έχει σημασία. Ο Ακίμπα υπηρέτησε ευλαβικά την τέχνη την οποία διάλεξε (ή τον διάλεξε). Με ή χωρίς παγκόσμιο τίτλο, δεν έχει καμία διαφορά. Εξάλλου τα μεγάλα καλλιτεχνικά δημιουργήματα, δεν βαθμολογούνται.
Πέρα απ’όλα αυτά, ο Ρουμπινσταϊν νίκησε τον χρόνο. Είναι μέχρι σήμερα επίκαιρος. Όλοι οι μεγάλοι μετρ τον υμνούν. Οι παρτίδες του, παραμένουν οδηγός.
  

Η ΠΑΡΤΙΔΑ
Η επόμενη παρτίδα, παίχθηκε το 1907 στο Λοτζ μεταξύ του Ρότλεβι και του Ακίμπα. Ο Ρούμπινστάιν χρησιμοποίησε την άμυνα Τάρρας στο μη αποδεκτό γκαμπί της Βασίλισσας. Χαρακτηρίζεται από όλους ως η αθάνατη του, αν και ο Ακίμπα δεν έπαιξε πολλές «θνητές» παρτίδες. Οι περισσότερες αθάνατες θα μείνουν.

Ρότλεβι – Ρουμπινστάιν 0-1Το παραπάνω κείμενο το δημοσίευσα πρώτη φορά πριν από περίπου ένα χρόνο, στο rocking.gr ως ένα μικρό αφιέρωμα στον μεγάλο Ακίμπα.