Εκείνο το απόγεμα της 14ης Ιανουαρίου του 2012 είχαμε μαζευτεί στο Πολύκεντρο του Δήμου Ανωγείων και περιμέναμε. Η αγωνία ήταν μεγάλη. Πριν 2 εβδομάδες είχαμε πάρει την απόφαση να ξεκινήσουμε εκ νέου τα σκακιστικά πράγματα στα Ανώγεια. Είχε γίνει κάλεσμα στο χωριό – με έμφαση στα παιδιά του τόπου – ώστε να έρθουν στο Πολύκεντρο στις 14 Ιανουαρίου, να δηλώσουν το ενδιαφέρον τους και να ξεκινήσουμε.

  • «Κι αν δεν έρθει κανείς;» ρώτησε κάποιος.
  • «Αν δεν έρθει κανείς, θα κλείσουμε και θα φύγουμε» θυμάμαι να ψέλλισα, αλλά ούτε καν ήθελα να σκέφτομαι ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Τελικά ήρθαν! Και ήταν αρκετοί. Και κυρίως παιδιά! Η χαρά μας ήταν μεγάλη. Και ξεκινήσαμε!

Έχουν περάσει πια 8 χρόνια! Όλα όσα έχουμε αφήσει πίσω μας, μοιάζουν πια σχεδόν μαγικά. Αν μας τα ψιθύριζε κάποιος στο αυτί εκείνη την ώρα της αναμονής και της αγωνίας, εκείνο το απόγευμα του Σαββάτου του 2012, θα τον λέγαμε τρελό! Και θα ήταν! Πώς αλλιώς δηλαδή αφού αυτά που θα έλεγε θα ήταν πώς μέσα σε 8 χρόνια θα κάναμε:

8 Διεθνή Σκακιστικά Όπεν στα Ανώγεια

9 κλειστά Διεθνή Σκακιστικά τουρνουά επίτευξης νορμών

Παγκρήτια πρωταθλήματα

Τουρνουά στα σχολεία

Συμμετοχές στα διασυλλογικά πρωταθλήματα, κατακτώντας μάλιστα το Πρωτάθλημα της Β Εθνικής το 2019

Και πολλά πολλά άλλα, αλλά το κυριότερο: Θα είχαμε γεμίσει παιδιά! Τόσο που το 2017 θα χρειαζόταν να ιδρυθεί ένας ακόμα σύλλογος, ο ΑΠΣ ΙΔΑΙΟΙ Ανωγείων για να καλύψει την πληθώρα!

Κι όμως, αυτά που θα μας ψιθύριζε, θα ήταν βέβαια σημαντικά, θα ήταν σπουδαία, αλλά δεν θα ήταν τα σπουδαιότερα! Τα σπουδαιότερα θα ήταν άλλα:

Θα ήταν το σμίξιμο των ανθρώπων που υπήρξαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνοδοιπόροι σ’ αυτό το ταξίδι, θα ήταν η δημιουργία ενός χώρου που τα παιδιά του τόπου μας τον έκαναν σπίτι τους, εκφράζονται μέσα από αυτόν και τον νιώθουν – και είναι – δικό τους!

Θα ήταν όλες οι όμορφες στιγμές – άσχημες δεν υπήρξαν, εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι – που ζήσαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια! Οι δυνατές σχέσεις που φτιάξαμε! Οι καινούριοι άνθρωποι που μπήκαν στις ζωές μας και συνεργαστήκαμε και γίναμε φίλοι και παλέψαμε μαζί!

Με τι καύσιμο ξεκίνησε αυτό το ταξίδι; Τι ήταν αυτό που έδωσε αυτή την ώθηση; Η αγάπη και το πάθος! Η αγάπη και το πάθος για τα παιδιά του τόπου, για τα Ανώγεια και για το σκάκι. Με τέτοιο υλικό ήταν μάλλον δεδομένο ότι η πορεία θα ήταν θαυμάσια.

Θέλω με αφορμή αυτά τα 8 χρόνια να μιλήσω και λίγο πιο προσωπικά – αν και είμαι σίγουρος ότι και οι υπόλοιποι τα ίδια νιώθουν.

Όλη αυτή η πορεία, όλο αυτό το ταξίδι μέσα από τον σύλλογο, αποτέλεσε για μένα μια ακριβή τύχη. Ήταν μια από τις ουσιαστικότερες – μάλλον η ουσιαστικότερη περίοδος της ζωής μου.

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά του τόπου μας που αγκάλιασαν αυτή την προσπάθεια. Η συμμαθητεία μας και η παρέα μας είναι για μένα σπουδαίο δώρο. Μέσα από την ματιά τους είδα νέες προοπτικές και αγάπησα αυτόν τον τόπο περισσότερο από ότι είχα καταφέρει μέχρι τότε. Όσα μου έχουν δώσει, είναι αδύνατον να τα επιστρέψω, όσο κι αν προσπαθώ. Το ότι καταφέραμε όλοι μαζί να γίνει αυτός ο χώρος, ένας χώρος πνοής και έμπνευσης και ένα καινούριο παράθυρο στον κόσμο με κάνει πολύ χαρούμενο.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συνοδοιπόρους, όλους όσοι βοήθησαν – πολύ ή λίγο  δεν έχει καμιά σημασία – σε όλη αυτή τη προσπάθεια.

Όλους τους ανθρώπους που γνώρισα μέσα από αυτό το ταξίδι και γίναμε φίλοι ή συνεργάτες ή και τα δυο και παλέψαμε και παλεύουμε με κοινή ματιά και στόχους.

Ζήσαμε τόσες όμορφες στιγμές – και στιγμές δύσκολες που όμως ήταν εξίσου όμορφες! Κι αν κάτι αποδεικνύει αυτή η προσπάθεια είναι ότι το σημαντικότερο πράγμα είναι το σμίξιμο των ανθρώπων!

Κλείσαμε 8 χρόνια! Και συνεχίζουμε! Δεν ξέρω τι θα γίνει από δω και πέρα – κανείς δεν ξέρει…

Ξέρω καλά όμως πως ό,τι έχει γίνει μέχρι τώρα, γεμίζει την καρδιά και την ψυχή μου χαρά και ομορφιά!

Πολλά τα έτη ΣΟ Ανωγείων!